พรพระพายตื่นขึ้นมาในเวลาเกือบเที่ยงวัน เธอรู้สึกปวดเมื่อยไปทั้งตัว โดยเฉพาะตรงดอกไม้งามกลางกายที่ปวดหนึบจนแทบไม่อยากจะขยับตัว เมื่อเธอได้ยินเหมือนกำลังมีคนเปิดประตูเข้ามา เธอจึงปิดเปลือกตาลงทันที
"ตื่นได้แล้วครับคนเก่ง จะเที่ยงแล้วนะ" แทนไทเดินเข้ามาแล้วหย่อนสะโพกลงนั่งบนเตียงข้างๆ พรพระพาย มาเฟียหนุ่มยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์
"ถ้าไม่ตื่นระวังจะโดนลักหลับนะ" น้ำเสียงทุ้มยียวนข้างใบหูของหญิงสาว
"หยุดเลยนะคนบ้า คนลามก จะหื่นไปถึงไหน อะไรๆ ของพายพังหมดแล้ว" พรพระพายลืมตาทันที กะบึงกะบอนใส่คนหื่นกาม
"ฮ่าๆๆๆ ยังไม่พังซะหน่อย พี่เช็คแล้ว" แทนไม่โกรธที่พรพระพายแสดงท่าทีแบบนี้ใส่เขา แต่กับหัวเราะร่วนอย่างชอบใจ เพราะเขาเห็นว่าการกระทำของเธอช่างน่ารักน่าเอ็นดู
"ทำไมพี่แทนถึงเป็นคนแบบนี้นะ คุณแทนไทที่พายรู้จักวันแรกหายไปไหนแล้ว ทำไมกลายเป็นผู้ชายหื่นกามคนนี้ไปได้"
"ก็ผู้ชายคนนี้รักผู้หญิงคนนี้มากไงคร
