ถ้าลูกร่าน ลูกขอโทษ

การจุ๊บกับคุณพ่อเป็นเรื่องปกติ แต่วันนี้ไม่ปกติ

ถ้าลูกร่าน ลูกขอโทษ

ตอน การจุ๊บกับคุณพ่อเป็นเรื่องปกติ แต่วันนี้ไม่ปกติ

ณ.บ้านหรูสีขาวเก่าแก่ มีเสาโรมันสูงตระหง่านตั้งอยู่โดยรอบ ราวกับถอดแบบมาจากสถาปัตยกรรมยุคก่อน ลำพังโรงจอดรถก็กว้างใหญ่กว่าบ้านจัดสรรที่ขายในโครงการแล้ว รอบๆมีสระว่ายน้ำถึงสองสระ มีสวนดอกไม้ส่วนตัวที่กว้างขวางและศาลานั่งเล่น คนใช้และคนสวนในบ้านก็มีรวมๆกันเกินสิบคน

ภายในบ้านมีห้องโถงที่กว้างและโล่งสูง สมัยก่อนคุณปู่มักจะใช้ที่นี่เป็นที่ประชุมพรรค ทว่ายุคนี้คุณพ่อที่ขึ้นเป็นสส.แล้วก็ไปประชุมในสำนักงานพรรคแทน มองไปรอบๆเห็นตู้โชว์ชุดเกราะโบราณ ปืนคาบศิลา และแจกันเก่าแก่ บางอันมีราคามากถึงหลักแสน

เปียโนตั้งตระหง่านอยู่บนพื้นยกระดับ ข้างๆมีโซฟารับแขกที่ทำจากหนังสัตว์แท้ มีทีวีจอใหญ่ถึง120นิ้วแขวนผนัง มันเปิดอยู่เกือบยี่สิบสี่ชั่วโมงเพราะว่าคุณพ่อกับคุณแม่ชอบดูข่าว

พ่อของกระต่ายชื่อธเนตรเป็นหนุ่มใหญ่ร่างกำยำสูงยาว หุ่นคล้ายกับพี่บอมแต่พ่อล่ำกว่าและผิวเข้มกว่านิดนึง ส่วนน้องเบสนั้นหน้าใสตัวล่ำกว่าและไม่สูงเท่าพ่อกับพี่ชาย จะว่าไปแล้วทุกคนก็ยังสูงกว่ากระต่ายอยู่ดี คุณแม่สูง170 คุณพ่อสูง185 พี่ชายก็พอๆกัน น้องเบสก็ราวๆ177 คุณปู่สูง173

ถึงคุณปู่จะเป็นคนที่รักและเปย์กระต่ายมากที่สุดแต่คนที่เธอติดที่สุดกลับเป็นคุณแม่ คนที่เลือกเธอมาจากสถานสงเคราะห์เด็กกำพร้า ทุกวันถ้าไม่ได้กอดได้หอมกับแม่สาวน้อยแทบไม่มีแรงใจออกไปเรียน ส่วนคนที่ติดรองลงมาก็เป็นคุณพ่อ

เช้านี้ก็เช่นกัน สาวน้อยวัยสิบเก้าวิ่งลงบันใดบ้านหรู ผ่านโถงกว้างแล้วมาหยุดยืนอยู่ระหว่างทางเดินเข้าครัว มองไปทางซ้ายเห็นบาร์เหล้าส่วนตัวในบ้านที่แขวนแก้วไวน์และขวดเหล้าตั้งโชว์เป็นตับ มองไปทางขวาเห็นเคาน์เตอร์ชงกาแฟที่มีเครื่องชงกาแฟสดอัตโนมัติ มันหรูหราราวกับมีร้านเหล้าส่วนตัวและคาเฟ่กาแฟสด

"สวัสดีค่ะคุณหนู ๆ" ป้าแม่บ้านสองคนโค้งคำนับเด็กสาวรุ่นลูกขณะถือถาดวัตถุดิบทำอาหารเดินผ่านไปทางครัว

"สวัสดีค่ะ ๆ" กระต่ายโค้งหัวต่ำกว่าป้าๆแล้ววิ่งมายืนหลังเคาน์เตอร์ ลงมือชงกาแฟสดสองแก้วสำหรับคุณพ่อและคุณแม่ พ่อชอบดื่มแบล็คคอฟฟี่ คุณแม่ชอบดื่มอเมริกาโน่น้ำผึ้งมะนาวหวานน้อย

"ฮิ! วันหยุดขอพ่อกับแม่พาไปสวนสัตว์ดีไหมนะ พาเพื่อนไปด้วย ฮิ! ๆ" เด็กสาวสุดน่ารักเอ่ยขณะเอียงหน้าเรียวรีรูปไข่มองแก้วกาแฟ มือน้อยหยิบน้ำแข็งใส่ คนๆแล้ววิ่งมาเปิดทีวีจอยักษ์ วางกาแฟสดบนโต๊ะหน้าโซฟาแล้วนั่งรอ

"พี่บอมกับเบสยังไม่ตื่นอีกหรือกระต่ายลูก" คุณแม่เดินรวมผมลงมา หล่อนสวมชุดคล้ายๆสาวออฟฟิศแต่ดูหรูหรากว่าเพราะมีครอปสูทสีน้ำตาลทับไว้ ดูสวยหรูสมกับเป็นผู้จัดการธนาคาร

"ยังค่ะแม่ กาแฟค่ะ" สาวน้อยรีบลุกเดินมายื่นกาแฟให้คุณแม่ แถมยังยืนเขย่งเท้าเอาแขนกอดคล้องลำคอหล่อนแล้วเงยหน้าชนปากกันดัง จุ๊บ! ๆ

ฮิ! ๆ คุณแม่โอบเอวเล็กบางและยิ้มชอบใจ เป็นเรื่องธรรมดามากที่หล่อนจะจุ๊บปากกับลูกชายและลูกสาว

"วันนี้เอาใจแม่จังเลย จะขออะไรน๊า" คุณแม่แซวสาวน้อยที่เพิ่งถอยออกไปก้มหน้าจัดเสื้อขาวที่ยับตรงหน้าอก

"เปล่าค่ะ หนูก็ชงกาแฟให้คุณแม่ทุกวันนี่นา"

"แหม ๆ น่ารักจริงๆ แม่ไปทำอาหารก่อนนะ" คุณแม่เอ่ยและหยิกแก้มนุ่มนิ่มของลูกสาวเบาๆ

"ให้หนูช่วยไหมคะ" กระต่ายจะวิ่งตามแม่

"ไม่ต้อง มีป้าๆแล้ว คนเยอะเกะกะแล้วแม่จะหงุดหงิดน่ะ" แม่ตอบ

"ค่ะ" กระต่ายก้มหน้าแล้วเดินมายืนหน้าจอทีวี เธอรู้ดีว่าคุณแม่เป็นสาวเก่งที่เป๊ะไปทุกอย่าง และไม่ชอบอะไรที่กวนใจ ขืนไปยืนเก้ๆกังๆในครัวแล้วหยิบจับอะไรผิดๆถูกๆมีหวังเธอโดนด่าจนร้องไห้เป็นแน่

"กระต่าย พี่กับน้องตื่นรึยังลูก" คุณพ่อเดินลงมาในสภาพสวมสูทเทาหล่อเนี๊ยบ หัวไหล่กับบ่ากว้างของท่านเข้ากับเสื้อสูทอย่างสง่างาม ใบหน้าคมเข้มหล่อเหลาเรียกได้ว่าบาดใจสาวๆกันเป็นแถบ เรียกได้ว่าคะแนน สส.ของคุณพ่อธเนตรส่วนนึงมาจากความหล่อก็เป็นได้

"เอ่อ! ยังไม่ตื่นค่ะ" สาวน้อยก้มหน้าและยืนมองคุณพ่อที่ลงนั่งบนโซฟาตรงหน้าเธอ

"เป็นอะไรดูหงอยๆ อกหักจากแม่เหรอ" หนุ่มใหญ่สูทเทาเอ่ยทักอย่างรู้ใจ ทำเอาลูกสาวถึงกับสะดุ้ง เขารู้ว่ากระต่ายติดคุณแม่มาก

"เปล่านะคะ กาแฟค่ะ ฮิ! ๆ" สาวน้อยหน้าใสยิ้มแล้วก้มหยิบกาแฟยื่นให้คุณพ่อ พร้อมกับถอยไปยืนประสานมือหน้ากระโปรงราวกับสาวรับใช้ที่แสนสุภาพ

"มานั่งตักสิ" คุณพ่อเอ่ยและเอามือตีหน้าขากางเกงสูทสีเทา

กระต่ายเดินมานั่งตักคุณพ่อในท่าหันข้างอย่างเคยชิน สำหรับบ้านนี้มันเป็นธรรมดามากแทบทุกวันเธอกอดหอมกับพ่อและแม่ก่อนไปเรียน

"วันหยุดอยากไปตีกอล์ฟกับพ่อและคุณปู่ไหม พ่อจะสอน" พ่อเอ่ยและจิบกาแฟไปด้วย มืออีกข้างที่ว่างก็เสยผมยาวเหน็บหูให้ลูกสาวคนสวย

"แต่หนูอยากไปสวนสัตว์นะคะ"

"อยากให้คุณแม่ไปด้วยสินะ งั้นก็ได้นะ แต่สัญญากับพ่อนะว่าจะหัดตีกอล์ฟ เพราะอีกหน่อยพอเล่นการเมืองหนูต้องตีกอล์ฟกับผู้หลักผู้ใหญ่"

"ค่ะ ฮิ! ๆ" สาวน้อยฉีกยิ้มกว้างแล้วเอนตัวมาซอบข้างหับอกพ่อ ก้มหน้าวางบนบ่าข้างนึงและถูแก้มกับเสื้อสูท

ฟ่อด! ๆ คุณพ่อก้มหอมหัวและจับใบหน้าขาวสวยหันมามองตา จุ๊บ! ๆ ท่านชนปากแดงที่นุ่มหนากับปากสีชมพูเรียวบางของกระต่ายสองสามที มันเป็นการจุ๊บปากไม่ใช่การจูบ และพ่อก็ทำเหมือนตอนที่แม่ทำกับกระต่ายเมื่อครู่

ทว่าพอคุณพ่อจนปากเข้ามาอีกทีกระต่ายดันเผลอตัวเม้มปากใส่คุณพ่อ คงเพราะเธอเผลอจำการจูบมาจากพี่บอม คนที่สอนเธอจูบเป็นครั้งแรกในชีวิต

คุณพ่อตกใจและหยุดชะงักอยู่ชั่วครู่แต่ก็ไม่ได้ถอยหน้ากลับไป ปากยังชนปากกันอยู่ขณะที่ริมฝีปากชมพูเม้มบดท่านจนหน้าแดง

"อุ๊ย! ขอโทษค่ะ" กระต่ายรีบถอยหน้าออกแต่สองแขนยังกอดคล้องลำคอคุณพ่อ ท่านยิ้มแล้วโยกหน้าถามมาติดๆ ขืนกระต่ายถอยอีกมีหวังหงายหลังตกจากตักพ่อเป็นแน่

ขณะที่เห็นใบหน้าคมเข้มหล่อเหลาตามมาจวนจนชนกันนั้นเองสาวน้อยหลับตาบีบเม้มปากตัวเองไว้แน่น

จุ๊บ! ๆ ๆ คุณพ่อกลับรุกจูบลูกสาวคนสวยและกอดแขนล่ำกล้ามรัดเอวเธอจนกิ่ว เสื้อและกระโปรงน้ำเงินยับยู่ยี่ไปหมดเพราะสาวน้อยนั่งบิดส่ายเอวไปมา

ริมฝีปากแดงที่หนานุ่มเม้มบดทั้งปากล่างและปากบนสีชมพูจนกระต่ายขนลุกซู่ พอเธออ้าปากร้องครางคุณพ่อก็สอดลิ้นเข้ามาพันวนๆในปากของเธอเหมือนที่พี่บอมเคยทำ

อื้อ! ๆ ๆ อ๊ะ! อร๊ะ! เด็กสาวร้องครางหงิงๆในลำคอ สองมือจิกเสื้อสูทเทาจนยับยู่ยี่ เธออ้าปากปล่อยให้คุณพ่อจูบและคว้านลิ้นวนๆใส่ลิ้นของเธอ แต่ก็ไม่ได้จูบตอบท่าน เธอได้แต่ปล่อยให้ทุกอย่างมันเป็นไปตามแต่ใจคุณพ่อ