ไม่นานผู้ชายร่างสูงโปร่งแต่งตัวดี และดูมีภูมิฐานสองคนก็เดินเข้ามา เขาสองคนเป็นฝาแฝดที่เหมือนกันอย่างกับแกะ ทั้งคู่นั่งลงตรงข้าม เธอเองก็ไม่กล้าสบตาเท่าไหร่นัก เพียงแต่เหลือบมอง แล้วก็ก้มลงสนใจอาหารที่จัดเรียงไว้อย่างสวยงาม
"มาช้ากันนะ"
"ขอโทษครับพ่อ รถติดนิดหน่อย" ภูมิก็พูดขึ้น แต่สายตาก็ยังจ้องที่น้องสาว ที่พ่อตัวเองเล่าให้ฟังอยู่
"ผมก็เหมือนกัน รีบที่สุดแล้วเนี่ย" ภาคก็พูดตาม ตาก็ยังคงมองที่น้องสาวเช่นกัน
"ไม่ต้องมองน้องขนาดนั้นหรอก นี่แหละน้ำชา น้องสาวของทั้งสองคน"
"ครับ/ครับ" ทั้งคู่ก็พูดขึ้นพร้อมกัน
"ชานี่พี่ภาคกับพี่ภูมินะ พี่ชายเรา" เมื่อแนะนำลูกชายทั้งสองคนเสร็จ ก็หันไปแนะนำกับลูกสาวต่อ
"เอ่อ...สวัสดีค่ะ" นรีกุลก็เงยหน้าขึ้น พร้อมกับยกมือไหว้สวัสดีทั้งสองคน อย่างประหม่า
"ครับ/ครับ" ทั้งคู่ก็ยังคงพูดพร้อมกันเหมือนเดิม
"อะไรจะเกร็งกันขนาดนั้น ภาคภูมิเราคุยเรื่องนี้กันแล้วนะ
