“ชา!”
“ภีมจะไปไหน!” ไม่พูดเปล่าแพรวรีบคว้ามือ ดึงแขนเขาไว้
“ปล่อย!” เขาก็พยายามสบัดออก ด้วยท่าทีที่ไม่สนใจ
“ไม่ปล่อย เรื่องของเรา ยังไม่ได้คุยกันเลยนะภีม”
“คุย?” เขาถอนหายใจพร้อมกับสะบัดแขนเธอออกด้วยความแรง
“ใช่! เรามีเรื่องต้องคุยกัน”
“เราไม่มีอะไรต้องคุยกันทั้งนั้น แล้วนี่เธอมาอยู่นี่ได้ยังไง”
“อย่าพูดจาเหินห่างกันแบบนี้นะภีม! เมื่อคืนเรามีอะไรกัน ภีมเมามาก กลับมาแทบไม่ได้สติ แพรวต้องพาเข้ามาห้องนี่ไง แล้วเรื่องมันก็เป็นแบบนี้”
“หึ เมาแทบไม่ได้สติ แล้วคนเมาที่มันไม่ได้สติ ที่ไหนมันจะเอาคนอื่นได้!”
“กะ...ก็เอากันไปแล้วนี่ไง แล้วไม่ใช่แค่รอบเดียวนะ ดูสภาพสิ เตียงนอนอีก เศษถุงยางพวกนี้ด้วย หลักฐานก็มีอยู่ทนโท่” แพรวพูดขึ้นอย่างไม่ยอม
และเขาก็กวาดตามองแบบที่แพรวบอก ทุกอย่างมันก็ชัดเจนจริง ๆ เพราะมีหลักฐาน แต่คนอย่างเขาจะทำแบบนี้ได้ยังไง ไม่มีทางเป็นไปได้ อย่าว่าแต่เมาไม่ได้สติเลย แ
