“คุณพูดอะไรแบบนั้นได้ยังไงกันคะ?!”
เสียงหวานที่เต็มไปด้วยความฉุนเฉียวพร้อมกับมือนุ่มๆ ที่อยู่ในอุ้งมือของเขาที่ออกแรงฉุดรั้งไม่ให้เขาเดินต่อ แรงดึงรั้งนั้นไม่เยอะหรอก แต่ที่ทำให้เขายอมหยุดเดินเป็นเพราะเธอต่างหาก
“ฉันพูดอะไรผิด”
ชายหนุ่มหันไปเลิกคิ้วใส่หญิงสาว มองดวงหน้าสวยผุดผาดที่เริ่มทำให้เขานึกเสียใจที่จะต้องให้ใครต่อใครมาเห็นความสวยของคู่หมั้นสาวแล้วต้องสบถพึมพำออกมาสองสามคำในใจ
คิดถึงครั้งแรกที่เขาเห็นเธอเดินมาหยุดตรงหน้า ชิดหทัยไม่รู้หรอกว่าเขาต้องสะกดกลั้นตัวเองเอาไว้มากแค่ไหนที่จะไม่ยื่นมือเข้าไปหาเธอ แล้วไม่พาเธอออกไปงานที่เขาสั่งให้เธอไปด้วยกัน แต่เปลี่ยนใจพาเธอกลับเข้าไปในห้องนอน แล้วจัดการกลืนกินสาวน้อยที่เขาหมายตาเอาไว้มานานแสนนานแทนน่ะสิ!
“ก็ไอ้เรื่อง...ที่นักข่าวถาม”
น้ำเสียงอ้ำอึ้งของเธอดึงไทเลอร์ให้ออกจากภวังค์ความคิดของตัวเอง และไทเลอร์ก็เลือกที่จะมองเมินคู่หมั้นขอ
