“ไม่หรอก” เพื่อนสนิทเอ่ยเสียงหนักแน่น “แกรู้จักกับเขามาตั้งนานแล้วนี่”
หญิงสาวขมวดคิ้ว ก่อนจะแย้งออกไป “แต่คุยกันจริงๆ ไม่เท่าไรหรอกนะ”
คราวนี้อีริคยื่นมือข้ามโต๊ะเล็กๆ แล้วประกบสองมือเข้ากับแก้มของเธอ บังคับให้เธอมองหน้ามันตอนที่บอกกับเธอด้วยน้ำเสียงจริงจังผิดกับนิสัยปกติว่า
“ความรักมันไม่ต้องอาศัยเวลาหรอกที่รัก อย่างฉันกับโจชัวร์ เราก็ตกหลุมรักกันตั้งแต่แรกพบ แกแค่เลิกตีกรอบตัวเองแล้วปล่อยใจไปสุดๆ ก็พอ”
“แค่ปล่อยใจอย่างนั้นเหรอ”
เธอยังไม่วายสงสัย ปล่อยใจเหรอ...ที่เปิดใจให้เขาเหมือนอย่างทุกวันนี้เพียงพอหรือยังนะ...
“ใช่…” อีกฝ่ายพยักหน้าอย่างหนักแน่น “แค่ปล่อยมันไปตามหัวใจแค่นั้นแหละ ไม่มีอะไรยากหรอกถ้าจะรักใครสักคนน่ะ...”
............
ไทเลอร์บอกกับเธอตั้งแต่ก่อนแต่งงานไม่กี่วันว่าหลังจากแต่งงานเธอกับเขาจะย้ายเข้าไปอยู่ในคฤหาสน์แฮมิลตันที่ไม่ค่อยมีเจ้าของบ้านไปอยู่แทนการอยู่เพนต์เ
