“…”
พอเห็นคนตัวเล็กกว่าเงียบ แถมยังเบือนหน้าหนี แต่หยดน้ำตาที่ไหลออกมาแม้จะไร้เสียงสะอื้นก็ทำให้ไทเลอร์ใจอ่อนยวบ
“ชมพู… อย่าดื้อสิ” เขาเริ่มพยายามระงับอารมณ์พลุ่งพล่านแล้วพูดจาดีๆ กับเธอ “เราพูดกันดีๆ ก็ได้ แล้วถ้าเธอเข้าใจอะไรผิด ฉันสามารถอธิบายให้เธอฟังได้นะ”
เขาไม่ต้องการให้ทุกอย่างเป็นแบบนี้ ถ้าเขาทำอะไรให้เธอเข้าใจผิดเขาก็พร้อมจะอธิบาย แต่เรื่องที่ผิดต่อเธอนั้นเขามั่นใจว่าเขาไม่เคยทำ! เขารักเธอมากถึงขนาดนี้ ในสมอง หัวใจ กระทั่งร่างกายของเขาก็จดจำได้แต่เพียงเธอเท่านั้น ไม่มีทางที่จะทำอะไรให้เธอไม่พอใจ เว้นแต่ว่าเขาจะคอยห้ามไม่ให้เธอทำอะไรที่เป็นอันตรายต่อตัวเองมากเกินไปนั่นแหละ แต่นั่นก็เป็นเพราะเขาห่วงใยเธอ ไม่ใช่เห็นเธอเป็นแค่คนที่ต้องแต่งงานด้วยเสียหน่อย!
“ฉันไม่คิดว่าตัวเองจะเข้าใจผิดนะคะ”
หญิงสาวเอ่ยเสียงสั่น ยังคงหลบหน้าไม่ยอมเงยหน้าขึ้นมามองเขา
ไทเลอร์ถอยหายใจยาวอย่างเหนื่
