เพียะ!
ยังไม่ทันได้เอ่ยจนจบประโยค ฝ่ามืออวบอูมของเอลวินก็ตวัดลงบนใบหน้าของหล่อนเสียจนกาเบรียลล่าหน้าหันไปตามแรงตบไม่ยั้งมือนั้น ซีกหน้าด้านนั้นชายิบเสียจนแทบจะไร้ความรู้สึก
“แกทำอะไรลงไปรู้ไหมนังหลานบ้า!”
เอลวินต่อว่ากาเบรียลล่าเสียงดังลั่น ใบหน้าอวบอูมแดงก่ำด้วยความโกรธเคือง ปลายนิ้วชี้หน้าหญิงสาวอย่างกล่าวโทษ ขณะที่คนโดนตบได้แต่ยืนนิ่งอึ้ง เพราะตั้งแต่เกิดมาหล่อนไม่เคยโดนคนใครตบตีหรือด่าทอมาก่อน กระทั่งบิดามารดาก็ทะนุถนอมเป็นอย่างดี แม้กระทั่งคุณลุงเองก็เถอะ หล่อนก็ได้ชื่อว่าเป็นหลานรักมามาตลอด นิดหน่อยลุงก็ให้อภัยหล่อนเสมอ
แต่ทำไมคราวนี้กลับ...
“หนูทำอะไร...”
หล่อนถามเสียงสั่งพร่า ทั้งเจ็บทั้งโกรธ แต่หล่อนกลัวลุงมากกว่าบิดามารดามาแต่ไหนแต่ไร ที่ทำได้จึงมีเพียงเอ่ยน้ำทั้งน้ำตาเช่นนี้เท่านั้น
“แกยังไม่สำนึกอีกหรือไง คนมีตั้งมากมายที่แกสามารถข่มได้ แต่ทำไมถึงต้องไปยุ่งกับคนสำคัญของไ
