“แบบนี้เรียกหอมแก้ม”
“รู้แล้วค่ะ”
“ถ้ายังไม่รู้จะหอมอีก”
“แก้มช่อช้ำไปหมดแล้วนะคะ”
“แก้มช้ำก็ดูดปากแทน ปากยังไม่ช้ำ”
“แน่ะ! ไม่ได้ค่ะ” เธอยกมือปิดปาก เขาหัวเราะเบาๆ
“อาภามชอบแกล้ง”
“ไม่แกล้งครับ เอาจริง”
“เสียเปรียบจัง”
“ไม่ได้เสียเปรียบอะไรเลย วินๆ กันทั้งคู่”
“วินๆ ตรงไหนกันคะ”
“ช่อฟิน อาก็ได้หอมแก้มเด็ก”
“รู้ได้ไงว่าฟิน” เธอถาม เขาก้มหน้าลงมาหา เธอมองสบตาเขาแล้วเขิน
“เขาบอกว่าดวงตาเป็นหน้าต่างของดวงใจ ตาฟิน หน้าฟินขนาดนี้ ยังจะมาปฏิเสธอีก”
“ไม่อยากจะเถียงกับอาภามแล้ว จะดูหนังค่ะ หนังกำลังสนุก” เธอ
พลิกกายนอนตะแคง หนุนตักอุ่นๆ ของเขาดูหนังต่อ
ภามนั่งมองคนที่หนุนตักอยู่ด้วยรอยยิ้ม พอเธอเผลอเขาก็ก้มลงไป
หอมแก้มอีก แรกๆ เธอก็อุทาน ปัดป้อง หลังๆ ยอมให้หอมแบบไม่ว่าอะไร
ภามเดินขึ้นมาส่งช่อเพชรที่คอนโดมิเนียม พร้อมหอบหิ้วขนมที่ทำเองขึ้นมาให้เธอด้วย
“นอนคนเดียวได้นะครับ” เขาถ
