ไม่อยากจะเชื่อว่าเธอจะทำเสียงจริงจังได้ขนาดนี้ ดวงตาคู่สวยที่มองมาเต็มไปด้วยความสงสัยและต้องการคำตอบจากคนตรงหน้า เวกัสนิ่งเงียบไปครู่ใหญ่ก่อนจะถอนหายใจออกมาเขารู้ว่าเธอฉลาดและคงเดาได้ไม่ยากว่าเขาเองก็มีเรื่องปิดบัง
“ฉันต้องการคำตอบที่เป็นคำตอบจริง ๆ ค่ะ คุณให้ฉันมาอยู่ที่ที่ห่างไกลแบบนี้เพื่อหลบใคร? คนแบบฉันจะไปมีศัตรูได้ยังไง?และที่สำคัญทำไมคุณต้องทำเหมือนฉันไม่ควรรู้ด้วย”
“....”
“การเงียบของคุณไม่ได้ช่วยแก้ปัญหานะคะ ถึงเราจะเป็นแค่คู่นอนกันแต่ฉันก็มีสิทธิ์รู้นะถ้ามันเกี่ยวข้องกับฉัน”
ร่างบางเดินชนไหล่เขาออกไปอย่างไม่ไยดี ความโกรธ ความน้อยใจที่เขาเอาแต่ปิดบังและไม่ยอมบอกอะไรเลยทำให้เธอลืมตัว
เขามองเธอเป็นตัวอะไรกันแน่?
แค่คนที่เอากันเวลาอยากหรือยังไง.....
มันน่าหงุดหงิดเอามาก ๆ ที่ตัวเองเหมือนเป็นคนตาบอดที่เขาจะจูงไปไหนก็ได้ เธอเองก็มีความคิดเป็นของตัวเองและไม่ได้โง่ขนาดนั้นสักหน่อ
