หลังจากจบงานแต่งได้ไม่นานพี่เวย์ก็จัดการเรื่องยุ่งต่าง ๆ ไปที่ล่ะเรื่องโดยเริ่มจากเรื่องศพของแม่ฉันที่ยังหาไม่เจอเป็นเรื่องแรก
จากที่อารุจเล่าเขาเอาร่างของแม่ไปฝังไว้ที่ป่าช้าแถววัดเก่าใกล้ ๆ กับบ้านที่ฉันยกให้อาไป โชคดีที่ช่วงก่อนอาจะเอาศพไปฝังมีการเคลียร์ศพออกเพื่อจะทำเป็นโรงแรมขนาดใหญ่แต่ยกเลิกโครงการไปแล้วเลยเหลือเพียงที่ดินรกร้างไร้คนอยู่อาศัยเท่านั้น
ที่นั่นจึงเหลือโครงกระดูกน้อยมากจนเจอร่างของแม่ฉันได้ไม่ยากนัก พี่เวย์จัดการขุดศพขึ้นมาและนำของบางส่วนที่คิดว่าเป็นของของแม่กลับมาให้ฉันดู
“นี่มัน....”
แค่เห็นแวบแรกฉันก็รู้แล้วว่ามันคือสร้อยคอของแม่ที่พ่อซื้อให้ ด้านในมีรูปแม่ที่อุ้มฉันตอนเด็ก ๆ ไว้ในอ้อมแขน ถึงจะเสียหายไปบ้างตามกาลเวลาแต่ก็พอจะดูออกว่านั่นคือใบหน้าของแม่
“แม่คะ....”
ฉันเคยโกรธและเสียใจมากที่ท่านทิ้งเราสองพ่อลูกไปอย่างไร้เยื่อใยแต่มาวันนี้ฉันกลับเสียใจที่เคยคิดแบ
