บ่ายวันอาทิตย์ปฐพีนั่งทำหน้าเบื่อโลกอยู่บนโซฟากลางห้อง ตอนนี้เอลินอร์ย้ายกลับไปอยู่ทีบ้านของตัวเองได้หลายวันแล้ว ช่วงเวลาที่มีความสุขมันผ่านไปเร็วจนเขาใจหาย เขาไม่รู้ความสัมพันธ์ระหว่างเขากับคนรักจะเปลี่ยนไปในทิศทางไหนแต่เขาก็จะทำทุกอย่างเพื่อให้ตนเองกับเอลินอร์ได้ใช้ชีวิตร่วมกันแม้ว่ามันอาจจะต้องใช้เวลาก็ตาม
ใบหน้าหล่อยิ่งเครียดกว่าเดิมเมื่อเอลินอร์โทรศัพท์มาเล่าให้ฟังว่าเย็นนี้เพื่อนของบิดาจะมาทานอาหารเย็นที่บ้านพร้อมกับจะแนะนำให้เธอได้รู้จักกับลูกชายของเขา
“พี่ดินมาบ้านแอลได้ไหมคะ แอลว่าคงไม่ใช่แค่กินข้าวธรรมดาแน่ๆ เลยค่ะ แม่กำชับกับแอลตั้งหลายครั้งว่าให้แอลแต่งตัวสวยๆ”
“แอลของพี่ใส่ชุดอะไรก็สวยครับ แต่สวยที่สุดก็ตอนที่ไม่ใส่อะไรเลย”
“พี่ดินทะลึ่งใหญ่แล้วเดี๋ยวใครก็มาได้ยินหรอกค่ะ”
“ไม่มีใครได้ยินหรอกครับ พี่อยู่คนเดียวแอลก็รู้นี่”
“พี่ดินขา มากินข้าวบ้านแอลนะคะ แอลอยากเจอพี่ดิน”
