เอลินอร์มาถึงภูเก็ตในเวลาหกโมงเย็น เธอและครอบครัวได้รับการต้อนรับเป็นอย่างดีจากพ่อเลี้ยงมงคลและลูกชายที่เดินทางมาถึงก่อนหน้านี้แล้ว
“ขอบคุณมากนะครับสำหรับที่พัก แต่พวกเรามากันหลายคน ผมเกรงว่าจะรบกวนพ่อเลี้ยงมากเกินไป”
“ไม่รบกวนอะไรเลยครับคนกันเองทั้งนั้น” พ่อเลี้ยงมงคลรีบบอก
“ผมเข้าใจพ่อเลี้ยงนะครับ เอาอย่างนี้ดีไหม ผมจ่ายค่าห้องพักทั้งหมดส่วนพ่อเลี้ยงดูแลพวกเราแค่ค่าอาหารก็พอ”
“จะดีเหรอครับ คุณมาเป็นแขกของผมนะ”
“ดีสิครับ ถ้าพ่อเลี้ยงไม่ยอมเราคงไม่กล้ามารับกวนบ่อยๆ”
“ถ้าคุณเอกสะดวกแบบนั้นก็ตกลงครับ” จากนั้นพ่อเลี้ยงมงคลให้เด็กมาช่วยยกกระเป๋าของทุกคนไปเก็บ
“พี่ดีใจนะครับที่ได้เจอน้องแอลอีกครั้ง” ฐากูรเดินตามเอลินอร์เข้ามาในห้องพักแล้วพูดขึ้น
“ค่ะคุณฐากูร ขอบคุณนะคะที่ต้อนรับเราอย่างดี แล้วเย็นนี้นัดทานอาหารกี่โมงคะ”
“พี่จองโต๊ะไว้ตอนทุ่มครึ่งครับ แต่ถ้าน้องแอลหิวแล้วเราไปทานก่อนเวล
