ตอนที่8
1377 คำ
" รุจ เรื่องเรามันจบตั้งแต่วันนั้นแล้ว ฉันให้โอกาสคุณแล้วแต่คุณก็ไม่รับมันไว้ คุณเลือกพลอยชมพูไม่ใช่ฉัน"
" ไม่ใช่ ไม่ใช่นะทิพย์ ผมเลือกคุณคุณเป็นผู้หญิงที่ผมรัก กับพลอยเธอเป็นแค่เพื่อน ผมไม่เคยคิดอะไรกับเธอเลย "
" คุณอาจยังไม่รู้ตัว ที่ผ่านมาคุณทำทุกอย่างเพื่อเธอไม่ว่าจะเรื่องเล็กเรื่องใหญ่ขอแค่เธอโทรมากริ๊งเดียวคุณก็จะรีบไปหาเธอทันที ทุกเรื่องของพลอยชมพูเป็นเรื่องสำคัญสำหรับคุณเสมอ แต่อะไรที่เป็นเรื่องของฉันคุณก็จะเอาไว้ก่อนเอาไว้ก่อน เพราะมันไม่สำคัญเท่ากับเรื่องของเธอ "
" ทิพย์ ผม"
อติรุจพูดไม่ออกเพราะที่เธอพูดมาคือเรื่องจริง เขาพึ่งรู้ตัวว่าเขาละเลยเธอสนใจเธอน้อยกว่าพลอยชมพู ทั้งที่เธอเป็นภรรยาของเขา
" คุณถามใจตัวเองให้ดีว่าที่จริงแล้วคุณรักใครกันแน่ คุณรักพลอยชมพูไม่ใช่ฉันหรอกฉันมันก็แค่คนคั่นเวลารอเธอกลับมาก็เท่านั้น"
" ไม่จริงผมไม่เคยเห็นคุณเป็นคนคั่นเวลา ผมรักคุณไม่ได้รักพลอย "
" คุณบอกว่าไม่ชอบถ่ายรูปคู่ ทุกครั้งที่ฉันถ่ายรูปคู่กับคุณคุณก็จะปฏิเสธ แต่กลับมีรูปคู่กับพลอยชมพูเต็มไปหมด"
" คุณ คุณอยากถ่ายรูปคู่กับผมได้สิ มาเรามาถ่ายรูปด้วยกันตอนนี้เลย "
อติรุจหยิบมือถือออกมาเดินเข้าใกล้ทิพย์ธาราจะกดถ่ายรูป แต่เธอปัดมือเขาออก
" ตอนนี้ฉันไม่อยากถ่ายกับคุณแล้ว"
" คุณจำได้แต่ของชอบของพลอยชมพูแต่ตั้งแต่ที่เธอกลับมาคุณก็ลืมไปหมดแล้วว่าฉันชอบอะไร คุณทำข้าวต้มกุ้งของชอบให้เธอแล้วยังตักมาให้ฉันทั้งที่ฉันแพ้กุ้ง คุณซื้อเค้กสตรอเบอรี่ให้เธอเพราะเธอชอบ ทุกปีก็จะมีเค้กสตอเบอรี่ แล้วยังซื้อเค้กสตอเบอรี่มาให้ฉันอีก ตอนที่คุณซื้อคุณกำลังคิดถึงเธอสินะถึงได้ซื้อมันมา คุณดูสิว่าคุณใส่ใจเธอมากแค่ไหน ขนาดโปรไฟล์ของคุณกับเธอยังใช้ภาพสตอเบอรี่เหมือนกันเลย"
" ผมขอโทษ ตอนนั้นผมผิดเองผมลืมไปว่าคุณแพ้กุ้ง เรื่องโปรไฟล์ผมจะเปลี่ยนโปรไฟล์ เปลี่ยนเดี๋ยวนี้เลย"
อติรุจเข้าไปที่เฟสกำลังจะเปลี่ยนโปรไฟล์ใหม่แต่ทิพย์ธาราก็พูดขึ้นมา
" ไม่ต้อง คุณไม่ต้องมาเปลี่ยนอะไรตอนนี้เพราะจะเปลี่ยนหรือไม่ มันก็ไม่สำคัญสำหรับฉันแล้ว "
" ผมรู้ว่าคุณน้อยใจที่ผมไม่ขอคุณแต่งงานสักทีใช่ไหม ตอนนั้นผมยังไม่พร้อมเพราะหน้าที่การงานยังไม่มั่นคงเงินเดือนก็ยังน้อยนิดแต่ แต่ตอนนี้ผมพร้อมแล้ว ผมได้เป็นผู้จัดการแล้วเงินเดือนผมก็มากขึ้นด้วย ทิพย์เราแต่งงานกันนะ ผมจะพาคุณไปลองชุดเจ้าสาว คุณอยากใส่แบบไหนตามใจคุณเลย หรือว่าเราไปจดทะเบียนสมรสกันก่อนดี "
ทิพย์ธารามองหน้าอติรุจ เธอรอคอยมาตลอดรอให้เขาเอ่ยปากขอเธอแต่งงาน รอให้เขาชวนเธอไปจดทะเบียนสมรส ถ้าตอนนั้นเขาบอกเธอเธอคงดีใจมากๆแล้วรีบตอบตกลง แต่ตอนนี้ไม่ใช่ เธอตัดใจจากเขาแล้วจะงานแต่งชุดเจ้าสาวหรือจดทะเบียนสมรสเธอก็ไม่ต้องการแล้ว
" รุจ เรื่องของเรามันจบลงตั้งแต่วันที่คุณไม่ได้ไปที่เขตแล้ว วันนั้นฉันบอกว่าให้โอกาสคุณแล้วแต่คุณก็ไม่ไป ถ้าคุณไปวันนั้นฉันก็ตัดสินใจที่จะอยู่กับคุณต่อ ยังรักคุณต่อไป แต่คุณทิ้งฉันแล้วเลือกพลอยชมพู ฉันก็เคารพในการตัดสินใจของคุณ "
" ไม่ทิพย์ไม่ ผมขอโทษ ผม "
"ฉันไม่ได้รักคุณแล้ว "
จบประโยคอติรุจยืนนิ่งเหมือนถูกแช่แข็งเขาชาวาบไปทั้งตัว
" ไม่ ไม่จริง คุณยังโกรธผมอยู่ คุณแค่น้อยใจผม ผมขอโทษขอแค่คุณให้โอกาสผม คุณจะให้ผมทำอะไรผมยอมทุกอย่างขอให้เรากลับมาเป็นเหมือนเดิมกลับมาอยู่ด้วยกันอีก"
" มันไม่มีอะไรเหมือนเดิมแล้ว แก้วที่มันแตกมันจะกลับมาเป็นเหมือนเดิมได้ยังไง "
" ทิพย์ ผมขอร้องให้โอกาสผมสักครั้งเถอะนะ"
" อ้าวมาอยู่ตรงนี้กันนี่เอง อุ๊ย ทิพย์สวัสดีจ๊ะไม่เจอกันนานเลยนะ ได้ข่าวว่าเธอทำงานที่นี่เหรอ อีกไม่นานฉันก็จะได้เข้าทำงานที่นี่เหมือนกัน รอเจรจาโครงการนี้เสร็จก่อนเราคงได้เป็นเพื่อนร่วมงานกันนะ"
พลอยชมพูเดินเข้ามายืนข้างๆอติรุจ ทิพย์ธาราไม่แปลกใจที่เจอเธอที่นี่ เธอส่งยิ้มให้แล้วเดินไปหากลุ่มเพื่อนที่ยืนรออยู่ไม่ไกลอติรุจจะเดินตามแต่พลอยชมพูรั้งแขนเขาเอาไว้ เขาสะบัดออกด้วยความโมโหมองตามทิพย์ธาราที่เดินไปไกลแล้ว ก่อนจะหันมาผลักพลอยชมพูออกจ้องมองด้วยสายตาเกรี้ยวกราด
" เธอตามฉันมาทำไม ทำไมต้องวุ่นวายกับฉันไม่เลิกด้วย ต้องการอะไรกันแน่"
" ฉันไม่ได้ตามนายมานะ ฉันก็ไม่รู้ว่านายจะมาที่นี่ ฉันแค่มาหาอะไรกินแถวนี้ เห็นเขาว่าร้านอาหารแถวนี้มีแต่ของอร่อยก็เลยชวนพี่ๆมาด้วย"
อติรุจมองไปข้างหลังเห็นอคินกับทัดเทพเพื่อนร่วมทีมมากับเธอด้วย เขารู้ว่าเธอจงใจไม่งั้นจะตามมาถูกได้ยังไง
" ไปหาอะไรกินกันเถอะ คุณแนะนำพวกเราด้วยนะพลอย ในฐานะที่คุณเคยอยู่เมืองนี้มาก่อน"
" ไหนๆก็มาอยู่พร้อมกันแล้วงั้นพวกเราก็ไปกินอาหารพร้อมกันเถอะ"
อคินพูดขึ้นมาทุกคนจึงเดินตามกันไป
อติรุจสอดส่ายสายตาหาทิพย์ธาราแต่ก็ไม่พบไม่รู้เธอไปกินอยู่ร้านไหน พักกลางวันแบบนี้คนก็เยอะมากจนตาลาย เขาจำใจนั่งลงกินอาหารที่คีรติสั่งมาเผื่อ
วันต่อมาอติรุจกับทีมงานเข้าไปที่บริษัทเมต้ารอพบประธานบริษัทเพื่อเจรจาร่วมทุนโครงการใหม่ สักพักประชาสัมพันธ์ก็เดินเข้ามาบอกว่าต้องนัดก่อนจึงจะพบได้ แล้วตอนนี้ท่านประธานก็ไม่ว่าง
"พลอย ไหนคุณบอกว่ารู้จักคนในเมต้าไงแถมยังเป็นผู้จัดการอีกคุณบอกว่าเขาจะช่วยลัดคิวพบประธานบริษัทให้"
" ฉันก็คุยกับเขาแล้วนะเขาบอกว่าจะจัดการให้ แต่ไม่รู้ทำไม "
" ช่างเถอะ งั้นเราลงคิวนัดไว้แล้วกันครับ"
ทุกคนออกมาจากบริษัทด้วยสีหน้าผิดหวังพลอยชมพูไม่กล้ามองหน้าทุกคน เพื่อให้ได้ร่วมทีมเธอจึงโกหกว่ารู้จักผู้จัดการของเมต้า ความจริงเธอไม่รู้จักใครเลยสักคน
" จริงสิรุจ ทิพย์ทำงานที่นี่นายไม่ลองขอให้เธอช่วยบางทีเราอาจจะได้เจรจาเร็วขึ้น"
พลอยชมพูได้ยินแบบนั้นก็โมโห เธอไม่ยอมให้ใครมาแย่งความดีความชอบของเธอหรอก
" ฉันจะติดต่อผู้จัดการใหม่ รับรองไม่เกินสามวันพวกเราต้องได้เข้าพบประธานบริษัทเมต้าแน่"
ตอนเย็นอติรุจมาดักรอพบทิพย์ธาราหน้าบริษัท
" นู่นผัวเก่าแกมาอีกแล้ว "
ชุติมาสะกิดให้ทิพย์ธาราดู
" เธอคงไม่ใจอ่อนกลับไปหาเขาหรอกใช่ไหม"
" เป็นไปไม่ได้หรอกเรื่องของฉันกับเขามันจบไปแล้ว"
" ก็ดี จำที่เขาทำให้แกเจ็บช้ำน้ำใจเอาไว้ หนังสือเล่มเดิมตอนจบก็เหมือนเดิมนั่นแหละ "
" ฉันจะพูดกับเขาให้มันจบครั้งนี้ครั้งสุดท้าย"
" อืม งั้นฉันกลับก่อนพรุ่งนี้เจอกัน"
- ผู้เขียน
