ส่วนอีกห้องที่อามาเรียหมายจะแอบฟังนั้นก็หาได้มีเสียงแห่งกิจกรรมใดๆ เล็ดลอดออกมาไม่เพราะว่าทั้งสองคนนั้นนอนหลับพักผ่อนเอาแรงอยู่
ร่างเปลือยเปล่าทั้งสองนอนกอดก่ายกันอย่างแสนสุข กันย์ธาราหลับลงบนต้นแขนแข็งแรงของเขาข้างหนึ่งและแขนข้างหนึ่งของเขาก็โอบกอดเธอเอาไว้... ผ้าห่มสีขาวผืนใหญ่ปิดบังร่างทั้งสองอย่างหมิ่นเหม่... เป็นกันย์ธาราก่อนที่เป็นฝ่ายลืมตาตื่นขึ้นมาแล้วขยับตัวจนคนที่นอนอยู่ข้างๆ เธอตื่น
“ว่าไง... ตื่นมาต่ออีกรอบเหรอ ทำไมไม่นอนล่ะ” เขาแซวเธอทั้งๆ ที่เขานั้นเป็นคนที่ทำให้หมดเรี่ยวหมดแรงจนหลับไปทั้งสองคน
“กันย์ตื่นเพราะว่าแขนพี่ปู่จะตะคริวกินหรอกค่ะ”
“ขอบใจนะที่หวังดี แต่ผมว่ามันกินจนชาแล้วก็เลิกชาไปแล้วล่ะ” เขาบอกก่อนจะลุกนั่งบีบนวดทำสีหน้าเหยเกราวกับว่าเจ็บปวดมากมาย
กันย์ธารามองแล้วก็รู้สึกผิดเพราะว่าเธอนั้นเป็นคนหนุนแขนเขาแทนหมอนจนเขาต้องเจ็บขนาดนั้น
“พี่ปู่คะ กันย์ช่วยนวดให้ด
