“กันย์เป็นอะไรน่ะเหม่อจัง” ศรัญญ์ชัยถือถ้วยกาแฟที่เขาชงให้มาวางต่อหน้าเธอแล้วทักขึ้นมา... เมื่อเห็นดวงตาคู่สวยเหม่อมองนอกหน้าต่างมานานแล้ว
“ไม่ได้เป็นอะไรหรอกค่ะแค่คิดอะไรนิดหน่อย...” เธอบอกเขายิ้มๆ
“คิดมากเรื่องที่บ้านหรือเปล่า แล้วว่าไงที่โทรหาพ่อแม่ท่านว่าอะไรมากบ้างมั้ย” ชายหนุ่มถามอย่างเป็นห่วงเพราะตั้งแต่ขึ้นมาที่ห้องหญิงสาวก็โทรหาเพื่อนหาพ่อแม่เพื่อบอกเรื่องราวก่อนที่จะทราบจากสื่อ... วันนี้เขาและเธอตกลงกันว่าจะไม่ไปไหนเพราะคนคงจับตาจึงสั่งอาหารมาที่ห้องเลย แล้วศรัญญ์ชัยก็ย้ายข้าวของมาปักหลักที่ห้องของหญิงสาวถาวรแล้วด้วย
“ท่านไม่ว่าอะไรหรอกค่ะ กันย์โตแล้วมีสิทธิ์เลือกชีวิตตัวเองได้ ท่านว่าดีแล้วทีที่ทำให้ถูกต้องไม่ลักลอบมีอะไรกันแต่ก็ว่านิดหน่อยว่าทำอะไรเร็วรีบร้อนข้ามหน้าข้ามตาท่านจังเลย” เธอบอกยิ้มๆ
หญิงสาวเพิ่งจะโทรหาพ่อแม่หลังจากที่โทรหาสายไหมนี่เอง ท่านทั้งสองก็ไม
