วาโยยกต้นขาอวบข้างหนึ่งขึ้นพาดบ่าแกร่ง เปิดแยกกลีบสาวให้เบ่งบานต่อสายตา กลีบเนื้อสาวสีสดฉ่ำวาวปลุกเร้าอารมณ์หนุ่มให้ปั่นป่วน
“เต็นจ๋า...” วาโยครวญเสียงแหบแห้ง สายตาคมวาวจับจ้องความงามตรงหน้าอย่างหลงใหล กลิ่นสาบสาวเย้ายวนให้เขามัวเมา เขายื่นหน้าเข้าไปใกล้อีก ยื่นริมฝีปากจุมพิตเบาๆบนดอกไม้สาวเบ่งบาน พลอยไพลินสั่นสะท้านหวามลึกในอก มวนในท้องราวกับมีลมพายุหมุนก่อตัวอยู่ในนั้น กลีบเนื้อสีสดสั่นระริก ปวดหน่วงช่องเร้นรับในซอกสาว น้ำหวานใสเอ่อซึมชโลมกลีบเนื้ออ่อนจนเปียกชื้นฉ่ำวาว
“พี่โย! อื้อ...” พลอยไพลินเงยหน้าพิงศีรษะกับผนังห้องน้ำ ปากจิ้มลิ้มครวญครางกังวานหวาน เมื่อริมฝีปากหยักที่แนบประกบกลางกายขยับจูบซับไปทั่วผืนเนื้อสาวของเธอ
วาโยเหมือนคนหลงทางอยู่ในทะเลทรายมานานแรมเดือน เขาหิวโซ อดอยากปากแห้ง เมื่อมาเจอบ่อน้ำหวานกลิ่นหอมยั่วยวน ชายหนุ่มจึงดื่มกินอย่างตะกละตะกลาม ริมฝีปากขบเม้มดูดดึงกลีบเ
