พลอยไพลินมองหน้าคนที่ยกสารพัดเหตุผลมาให้เธอทำตามใจเขา หญิงสาวถอนหายใจเฮือกใหญ่
“ก็ได้ค่ะ ปล่อยสิคะ เต็นจะเช็ดให้” พลอยไพลินยอมจำนนพ่อคนเหตุผลเยอะ หญิงสาวขยับเข้าใกล้คนเปลือยท่อนบน หลับตาปี๋ ทั้งเบี่ยงหน้าหนี ก่อนจะค่อยๆยื่นมือไปรูดกางเกงคนไข้ออกจากเอวสอบจนหลุดออกจากปลายเท้า มือบางรีบดึงผ้าห่มขึ้นคลุมท่อนล่างเปลือยเปล่าของคนตัวโต ก่อนหันกลับมามองอย่างกล้าๆกลัวๆ
พลอยไพลินถอนหายใจอย่างโล่งใจ เมื่อพบว่าไม่ต้องเผชิญหน้ากับบางอย่างของเขาที่เธอไม่ค่อยอยากเห็นเท่าไร
วาโยยิ้มขัน มองท่าทีน้องด้วยความเอ็นดู สายตาคมวาวจับจ้องมือน้อยที่กำผ้าขนหนูไว้ค่อยๆเลื่อนหายไปใต้ผ้าห่ม หัวใจแกร่งเต้นระทึกเมื่อน้องค่อยๆเริ่มเช็ดหน้าท้องแล้วลากลงต่ำไปอีกนิด
พลอยไพลินเม้มปากแน่น ชั่งใจอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะเลื่อนมือลงไปยังจุดอันตรายช้าๆ หญิงสาวหลับตาแน่น ตัดสินใจเลื่อนมือลงไปรีบถูรีบเช็ดแล้วชักมือออกอย่างรวดเร็ว หัว
