“พี่โย!” พลอยไพลินส่งสายตาดุให้คนที่แอบหอมแก้มตน
“พี่อยากทำมากกว่านี้อีก” วาโยใช้นิ้วโป้งไล้เบาๆบนกลีบปากนุ่ม ชายหนุ่มหลุบตามองนิ้วของตนอย่างแสนจะอิจฉา เขาอยากจะทาบริมฝีปากลงไปแทนนิ้วเหลือเกิน
“เข้าไปในบ้านกันเถอะ ป่านนี้คุณพ่อคงตกลงกับคุณน้าเรียบร้อยแล้ว” วาโยตัดใจจากกลีบปากน่าจูบ เขาจับจูงพาน้องเดินเข้าบ้าน
“อ้าว! มาพอดีเลย แม่ว่าจะให้เด็กออกไปตามอยู่พอดี เต็นมานั่งกับแม่มาลูก”
พลอยไพลินเดินไปนั่งลงข้างมารดาตามที่ท่านบอก ส่วนวาโยเดินไปนั่งข้างบิดา บรรยากาศในห้องรับแขกดูตึงเครียดแปลกๆ
“คุณพ่อบอกว่าปีนี้ไม่มีฤกษ์ดีเลย เราเลยได้ข้อสรุปกันว่า งานแต่งงานของลูกกับวาโยจะเลื่อนไปเป็นปีหน้า” แม่กระแตเป็นคนแจ้งข่าวให้สองหนุ่มสาวได้ทราบ พลอยไพลินเพียงแต่พยักหน้ารับ เธอเข้าใจ แต่คนที่อยากเป็นเจ้าบ่าว อยากเข้าหอกับน้องจนแทบจะอกแตกตายอยู่รอมร่อหน้าซีดเผือดลงทันตาเห็น วาโยสบสายตาบิดาอย่างผิดหวัง
