ในตอนหัวค่ำ...เรโนลต์ที่กลับไปถึงบ้านนานกว่าสองชั่วโมงซึ่งตอนนี้ก็เริ่มค่ำแล้ว น้ำขิงก็ยังไม่มีวี่แววจะกลับมารวมถึงโทรแจ้งพี่เลี้ยงคนสำคัญที่ไม่มีทีท่าเดือดเนื้อร้อนใจใดๆ กับการหายไปของคุณหนูตน “ไม่มีค่ะ” แค่สามคำที่เขาได้ยินแม่พี่เลี้ยงตอบเขาเมื่อเขาถามไปว่า “คุณผู้หญิงติดต่อกลับมาบ้างมั้ย” แต่เรโนลต์ก็ยังไม่อนุญาตให้จินออกนอกเขตรั้วบ้านจนกว่าน้ำขิงจะกลับมา ตอนนี้อารมณ์เขานะเหรอ...แทบจะเผาไม้ของบ้านล้านนาได้ทุกเมื่อ
น้ำขิงที่ต้องเจอสภาวะรถติดกว่าเธอจะได้ลุกและก้าวลงจากรถโดยสารก็ปาไปเกือบหกโมงเย็นแล้วช่างเป็นการเดินทางที่ยาวนานกว่าที่เธอคาดไว้จริงๆ เธอเรียกแท็กซี่ไปต่อแต่ไม่ใช่บ้าน “ไปห้างสรรพสินค้าที่ใกล้ที่สุดค่ะ” เธอต้องซื้อโทรศัพท์เครื่องใหม่ และเมื่อได้เครื่องแล้วเธอก็เดินเข้าช็อปเครือข่ายโทรศัพท์เพื่อขอเบอร์เดิมแต่ซิมใหม่ ซึ่งตอนนี้ก็ทุ่มกว่าไปแล้ว เธอก็ไม่มีทีท่าจะรีบร้อนกลับแต่อย่
