“เรื่องอะไรหรือ” แม้ว่าจะสงสัยมากเท่าใดก็ตาม แต่เขาก็ไม่อาจจะคาดเดาได้ว่า สิ่งที่บิดาของเขาเอ่ยออกมามันคือเรื่องอะไร
“เรื่องที่เกิดขึ้นที่หุบเขาอี้ เจ้าโจรร้ายคนสุดท้ายที่ถูกเจ้าไล่ล่าไป เจ้าสู้กับมันไม่ได้จริงๆ หรือแท้ที่จริงแล้ว เจ้าเป็นคนปล่อยมันไป” คำถามที่เอ่ยออกมาจากปากบิดานั้น ทำให้เขารับรู้ในทันทีว่าบิดาของเขารับรู้แล้วว่าเขาปล่อยนางไป แต่เขาจะไม่มีทางยอมรับเด็ดขาด หากว่ายอมรับออกไป เขาก็ไม่สามารถบอกเหตุผลที่แท้จริงในการปล่อยนางไปได้ เช่นนั้นสิ่งเดียวที่เขาทำได้ นั่นก็คือยืนกรานปฏิเสธเท่านั้นเอง
“มันหนีไปได้จริงๆ ลูกไม่ได้ปล่อยมันไป” ท้ายที่สุดเขาก็เลือกที่จะโกหกออกมา ทั้งที่เขาไม่ควรทำ เพื่อปกป้องใครบางคน ซึ่งตอนนี้เขาก็รู้แล้วว่านางคือใครนั่นเอง
“เจ้าก็ยังเลือกที่จะโกหกข้า ข้าถามจริงๆ ว่าในใจของเจ้า เจ้ายังเคารพข้าอยู่หรือไม่ เจ้าถึงได้กล้าโกหกข้า” แก้วน้ำชาในมือของเสนาบดีฉินถ
