“ข้ายังยืนยันเช่นเดิม ข้าไม่ต้องการให้ท่านรู้ชื่อแส้ของข้า เอาเป็นว่าหากวันหน้าเราสองคนได้พบกัน ข้าจะบอกชื่อแส้ของข้าต่อท่าน ขอให้ท่านโชคดี ข้าลาล่ะ” หงเยว่เทียนยังใจแข็งเหมือนเดิม นางไม่มีทางยอมบอกชื่อแส้ของนางต่อเขาอย่างแน่นอน ด้วยเพราะสถานะของนางที่เป็นอยู่ตอนนี้ มันไม่อาจที่จะบอกใครได้ เพราะมันไม่ใช่ตัวตนของนางจริงๆ และนางไม่ต้องการนำความเดือดร้อนไปสู่ตระกูลหวังนั่นเอง
“สตรีอย่างเจ้านี่ก็ใจร้ายเหลือเกิน” ฉินอี้เฉินเอ่ยออกมาด้วยความเศร้าใจ เพราะดูท่าแล้วนางก็คงไม่ยอมบอกเขาอยู่ดี ด้วยเพราะว่านางไม่ต้องการให้เขารู้จักตัวตนที่แท้จริงของนาง ไม่รู้ว่าชาตินี้เขาจะมีโอกาสได้เจอนางอีกครั้งหรือไม่ แค่คิดมันก็ปวดร้าวในใจอย่างที่เขาไม่อาจควบคุมได้ ช่วงเวลาไม่นานที่เขารู้จักกับนาง มันทำให้เขาได้รับรู้แล้วว่า นางเป็นคนที่มุ่งมั่นเหลือเกิน เขาไม่รู้หรอกว่าเป้าหมายที่ยิ่งใหญ่ของนางคืออะไร เขาได้แต่อว
