เกิดใหม่ในร่างคุณหนูตระกูลหวัง

สิ้นคนตระกูลหง...1

“ไม่เป็นไรหรอกท่านพี่ เกิดมาชาติเดียวก็แค่ตายเท่านั้นแหล่ะ ข้าภูมิใจที่ได้ตายเคียงข้างท่านพี่ แม่ทัพผู้ยิ่งใหญ่ของข้า ข้าไม่เคยเสียใจแม้แต่วันเดียวที่ข้าได้ใช้ชีวิตอยู่ร่วมกับท่าน ท่านคือสามีที่ดีของข้า และพ่อที่ดีของเยว่เทียน ท่านไม่จำเป็นต้องรู้สึกผิดอะไร ตราบใดที่ท่านยืนอยู่ด้วยความถูกต้องถึงฝ่าบาทจะไม่รู้ แต่ฟ้ารู้ดินรู้ ท่านไม่ต้องเสียดายอะไรอีกแล้ว ข้าภูมิใจเหลือเกินที่ได้เป็นฮูหยินของท่าน” หงฮูหยินกล่าวออกมาด้วยวาจาที่ห้าวหาญเหลือเกิน แม้ว่าข้างในใจจะหวาดกลัวมากเพียงใดก็ตาม แต่นางก็แสดงออกเพียงน้ำตาที่มันคลออยู่ในเบ้าตาของนางเท่านั้น

ส่วนหงเยว่เทียนได้แต่มองบิดามารดาด้วยความสงสาร การเป็นคนดีและเป็นคนที่จงรักภักดีต่อฝ่าบาท ทำให้ตระกูลหงทุกคนต้องพบกับความอัปยศแบบนี้ ทำไมฟ้าไม่มีตาบ้าง มันไม่ใช่เพียงแค่นางและครอบครัวเท่านั้น แต่มันคือตระกูลหงทุกคน นางเจ็บเหลือเกิน ไม่ว่าชาตินี้หรือชาติไหน นางของจะขอตามล้างแค้นคนสกุลฉินทุกคนให้ได้ ความเจ็บปวดที่ต้องเห็นทุกคนอยู่ในสภาพนี้ทำให้นางเต็มไปด้วยความแค้นใจอย่างที่สุด บิดาของนางไม่ได้คิดการก่อกบฏ แต่กลับถูกใส่ร้ายจากขุนนางทรราชที่มียศใหญ่โตยิ่งกว่าท่าน แล้วฝ่าบาทก็เชื่อเขาและพวกพ้องของเขา มันน่าเจ็บใจเหลือเกิน นางทำอะไรไม่ได้เลยอย่างนั้นหรือ นอกจากยอมรับชะตากรรมที่จะเกิดขึ้นในอีกไม่นานนี้ ในฐานะครอบครัวของกบฏ มันช่างไม่ยุติธรรมเอาเสียเลย แต่คนที่มันคดโกง ช่อราษฏร์บังหลวงกลับได้เป็นใหญ่เป็นโต ใช้ชีวิตอย่างมีความสุข นางไม่เข้าใจว่าทำไมฟ้าไม่เข้าข้างคนดีอย่างเช่นบิดาของนาง

“ท่านพ่อ ท่านแม่ ท่านไม่ต้องห่วง ข้าภูมิใจเป็นอย่างมากที่ได้เกิดมาเป็นลูกของท่านพ่อท่านแม่ ต่อให้วันนี้ข้าจะต้องจากโลกนี้ไป ข้าก็ไม่เสียดายอะไรอีกแล้ว ท่านพ่อไม่ต้องรู้สึกผิดใดๆ ทั้งสิ้น แล้วเวรกรรมจะลงทัณฑ์ไอ้คนเลวอย่างเสนาบดีฉินเอง ข้าภูมิใจในตัวท่านพ่อมาก ท่านพ่อคือแม่ทัพใหญ่ที่ปกป้องบ้านเมืองมามาก ท่านเหนื่อยมากแล้ว ถึงเวลาที่ท่านจะได้พักเสียที เราโชคดีแค่ไหนแล้วที่ได้จากไปพร้อมๆ กัน ท่านพ่อไม่ต้องคิดอะไรอีกแล้ว ข้ารักท่านพ่อและท่านแม่มาก และไม่เคยเสียใจที่เกิดอยู่ในสกุลหงแห่งนี้ ข้าขอบคุณพวกท่านทั้งสองคนเป็นอย่างมากที่เลี้ยงดูข้ามาเป็นอย่างดี ชาตินี้คงต้องลาแล้ว แม้ว่าลูกคนนี้จะยังไม่ได้ตอบแทนบุญคุณของพวกท่านเลย หากว่าชาติหน้ามีจริง ข้าขอตอบแทนบุญคุณของพวกท่านทั้งสองคนนะ ขอให้ข้าได้เกิดมาเป็นลูกของท่านพ่อและท่านแม่อีกด้วยเถิดนะเจ้าค่ะ” หงเยว่เทียนเอ่ยออกมาด้วยความเข้มแข็ง นางไม่มีน้ำตาแม้สักหยด ช่างสมกับที่เกิดมาเป็นบุตรีของท่านแม่ทัพหงฟู่เหลือเกิน นาทีนี้ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นก็ตาม นางไม่มีทางร้องไห้ออกมาให้บิดามารดาต้องรู้สึกผิดอีกแล้ว ทุกอย่างมันไม่ใช่ความผิดของบิดาของนาง สิ่งเดียวที่นางจะตอบแทนบิดาของนางได้ นั่นก็คือความเข้มแข็ง ไม่โวยวายหรือว่าทำตัวน่าสงสาร น่าสมเพช ให้บิดาของนางต้องรู้สึกผิดไปมากกว่านี้ แค่นี้บิดาของนางท่านคงจะเต็มไปด้วยความรู้สึกผิดมากเหลือเกินแล้ว