“แย่แล้วครับท่านเสนาบดี อาจจะเพราะคุณหนูหวังหมดลมหายใจไปหลายชั่วยาม เลยทำให้นางสูญเสียความทรงจำทั้งหมดที่มีก็ได้ขอรับ” ว่าแล้วหมอเทวาดาก็รีบจับชีพจรของหวังเจียวเมิ่ง ชีพจรของนางก็เต้นแปลกๆ แต่ไม่นานก็เป็นปกติ นับว่าเป็นปาฏิหาริย์ของคุณหนูหวังผู้นี้เหลือเกิน แต่อาจจะต้องสูญเสียบางอย่าง อย่างเช่นความทรงจำนั่นเอง แต่อย่างน้อยคุณหนูหวังผู้นี้ก็มีลมหายใจกลับมา สิ่งที่เกิดขึ้นนี้ทำให้หมอเทวดารู้สึกประหลาดใจเหลือเกิน ที่มีเหตุการณ์เช่นนี้เกิดขึ้น เพราะเขาสิ้นหวังไปแล้ว หากไม่ได้สมุนไพรฟื้นคืนชีพ คุณหนูหวังไม่น่าจะฟื้นขึ้นมาอย่างที่เป็นอยู่ในตอนนี้ มันไม่น่าเชื่อเลยจริงๆ
“ไม่เป็นไร อย่างน้อยเจียวเมิ่งก็ฟื้นกลับมา ต่อให้ไม่เหลือทรงจำ อย่างน้อยบุตรีของข้าก็มีชีวิตอยู่ ข้าไม่ต้องการอะไรเลยจริงๆ” เสนาบดีหวังเอ่ยออกมาด้วยความดีใจ แต่คนที่ฟังทั้งหมดสนทนากันอยู่นั้นได้แต่กรอกตาไปมา ก็ดีเหมือนกันนะ เหตุผลที่หมอบอกมาทำให้นางใช้ชีวิตได้ง่ายขึ้น นางไม่เหลือความทรงจำใดๆ สินะ เอาเป็นว่าเรื่องราวที่เกิดขึ้นนี้ ถ้าใครรู้ว่าจริงๆ แล้วหวังเจียวเมิ่งผู้นี้ได้ตายไปแล้ว อาจจะต้องตกใจมากกว่านี้อีก แล้วคงจะเชิญนักพรตมาทำพิธีขับไล่วิญญาณของนางแน่ๆ เป็นเช่นนี้ก็ดีเหมือนกัน นางสูญเสียความทรงจำเพราะว่าชีพจรหยุดเต้นไปนาน แล้วนางก็ต้องกลายเป็นหวังเจียวเมิ่งคนนี้ตลอดไป นางไม่รู้เลยว่าตอนนี้นางอยู่ในยุคไหน แต่ถ้าใช่ยุคที่นางเพิ่งจากมา นางจะแก้แค้นเสนาบดีฉินให้จงได้ แค้นนี้แก้แค้นอีกสิบปีก็ไม่สายไปหรอก ในเมื่อได้โอกาสกลับมามีลมหายใจอีกครั้ง ต่อให้ต้องตายอีกครั้ง นางก็ยอมเพราะล้างแค้นให้กับคนตระกูลหงทั้งตระกูลนั่นเอง
“ลูกแม่ เจ้าคือคุณหวังเจียวเมิ่ง บุตรีเพียงคนเดียวของข้าและท่านแม่ทัพ ส่วนนี่พี่ชายของเจ้า หวังจางเหว่ย พวกเราทุกคนดีใจมากนะที่เจ้าฟื้นขึ้นมา จากนี้เจ้าอย่าเจ็บอย่าป่วยอีกเลยนะลูกรัก” ท่าทางที่อบอุ่นของหวังฮูหยินทำให้หงเยว่เทียนที่อยู่ในร่างของหวังเจียวเมิ่งต้องน้ำตาคลอเบ้าขึ้นมาทันที ใครไม่เป็นนางคงไม่รู้สินะว่าความเจ็บปวดมันเป็นเช่นไร การที่ต้องเห็นคนในตระกูล และบิดามารดาต้องถูดตัดหัวทีละคน ความเจ็บและจุกนี้เต็มตื้นอยู่ในหัวใจของนางอีกครั้ง เพราะความอ่อนโยนของหวังฮูหยินผู้นี้นั่นเอง ทำให้นางนึกถึงมารดาของนางอย่างที่นางไม่สามารถหยุดคิดได้เลย
“โถลูก นี่คงยังมึนงงอยู่สินะ อย่าร้องไห้เลยลูก ต่อนี้เจ้าต้องแข็งแรง ไม่ว่าสมุนไพรจะมีราคาแพงแค่ไหน แม่กับพ่อของเจ้าก็จะช่วยกันซื้อมันมาเพื่อรักษาเจ้านะลูกรัก เจ้าไม่ต้องร้องไห้หรอกนะ” ว่าแล้วหวังฮูหยินก็ปาดน้ำตาให้กับบุตรสาวของนาง ส่วนเสนาบดีหวัง แล้วก็หวังจางเหว่ยได้แต่มองภาพที่เกิดขึ้นตรงหน้าอย่างมีความสุข ในที่สุดดวงใจของทุกคนในบ้านก็กลับมาอีกครั้งแล้วสินะ