หน้าดุอย่างนี้สิถึงยังไม่มีเมีย...ลินินนึกในใจขณะนั่งอยู่ในวงสนทนาระหว่างพ่อกับอาหนุ่มนายทหารใหญ่ แต่หล่อนก็เผลอมองหน้าตาที่ยังหล่อเหลาแม้อายุย่างเข้าสี่สิบกว่าของศิวะนานหลายครั้ง บางครั้งพอเขาหันมาหล่อนก็ไม่ทันหลบตาทำให้ประสานสายตากันโดยไม่ตั้งใจ ลินินแอบเขินแต่ก็ยังไม่ลืมว่าศิวะเคยว่าหล่อนไว้ยังไง หล่อนยังตั้งใจฟังสิ่งที่ทั้งสองพูดกันเรื่องไปเที่ยว นทียิ้มกว้าง
“ก็ดีแล้วที่มีแฟน อย่าอยู่คนเดียว อย่างน้อยก็มีเพื่อนพูดคุย แล้วพี่มาอย่างนี้แฟนแกรู้หรือเปล่า”
“แก้วกาญจน์ยังไม่ทราบหรอกครับ แต่ผมคิดว่าจะชวนเธอไปเที่ยวกับพวกเราพรุ่งนี้ด้วย”
“ถามแฟนแกหรือยังว่าชอบเข้าป่าหรือเปล่า”
“แก้วเขาไปได้ทุกแห่งล่ะครับ แต่ไม่ชอบที่เปียกชื้น ถ้าฝนตกนี่จะชวนยากสักหน่อย แล้วลินินล่ะ ชอบเที่ยวป่าหรือเปล่า”
ศิวะหันมาถามเด็กสาวที่กำลังจะหยิบจขนมเข้าปาก ลินินชะงักแล้วตอบว่า
“นินไปไหนก็ได้ค่ะ เที่ยวป่านี่ยิ่
