“เพราะการแก้แค้นของฉันมันจบลงไปแล้ว ยัยอรก็คงไม่อยากให้ฉันจมปลักแบบนี้ต่อไปเหมือนกัน”
“แต่ความผิดของฉัน...”
“เธอชดใช้มามากพอแล้ว” มือหนายกขึ้นจับแก้มนวลของอีกฝ่ายเพื่อเช็ดน้ำตาให้ เขาดูคลิปเหตุการณ์นั้นทุกวันเพื่อตอกย้ำความโง่ของตนเอง “ขอบคุณนะ ที่ช่วงสุดท้ายของยัยอรมีเธอจับมือเอาไว้และอยู่ข้างๆ ให้น้องสาวฉันรู้ว่าไม่ได้อยู่คนเดียว ขอบคุณจริงๆ”
“ฮึก...ฉันขอโทษค่ะ ฉันขอโทษจริงๆ ฉันไม่ได้ตั้งใจ”
“ฉันรู้แล้ว รู้แล้ว...” ร่างสูงดึงหล่อนเข้ามากอดเพื่อปลอบประโลมกันและกัน มือใหญ่ลูบไปตามแผ่นหลังเล็ก ส่วนมือเล็กก็ลูบไปตามแผ่นหลังกว้าง สัมผัสอบอุ่นจากร่างกายนี้ช่วยชโลมความเจ็บปวดในใจให้เบาบางลง
กลิ่นกายหอมของฉัตรชยาทำให้เขาหวนนึกถึงเมื่อครั้งอยู่ด้วยกัน เขาคลายอ้อมกอดออกเพื่อจะเป็นฝ่ายพูดในสิ่งที่คิดอยู่บ้างหลังทนเก็บมาสามเดือนเพราะไม่รู้จะสู้หน้าหญิงสาวอย่างไร
“ฉัน...ขอโทษนะที่เข้าใจผิด ฉัน
