บทที่ 25
บนโต๊ะอาหารหลังจากทานมื้อเย็นเรียบร้อยเจนิตาตัดสินใจจะบอกกับแม่ใหญ่และป้านิดซึ่งเปรียบเสมือนญาติผู้ใหญ่ของเธอให้ทราบถึงการที่เธอและตติยะกำลังคบหากันอยู่
“แม่ใหญ่ ป้านิดคะ เจนมีเรื่องจะบอก”
“เรื่องอะไรจ๊ะ” แม่ใหญ่เอ่ยถาม
“คือว่า...เอ่อ...คือ”
“อ้าว มัวแต่อ้ำอึ้งอยู่นั่นแหละแล้ววันนี้จะรู้เรื่องกันไหมล่ะลูก”
“เจนจะบอกว่าตอนนี้เจนและคุณเต้เรากำลังคบกันอยู่ค่ะ”
“อะไรนะ หนูเจนมีแฟนแล้วเหรอลูก” คนที่เอ่ยถามด้วยน้ำเสียงตื่นเต้นกลับเป็นป้านิด
“ค่ะป้า เจนกับเขาเราตกลงคบกันเป็นแฟนแต่อนาคตก็ไม่รู้จะเป็นอย่างไรนะคะเจนไม่อยากจะคาดหวังอะไรมากนักเพราะเจนกับเขาก็ต่างกันมาก”
“เรื่องนั้นน่ะไม่สำคัญหรอกลูกถ้าเขารักหนูจริง ป้าเห็นท่าทางเขาก็ดีนะตอนที่มาบริจาคของเล่นให้กับเด็กๆก็ไม่มีทีท่ารังเกียจรังงอนอะไรเลย แถมยังเตะบอลเล่นกับเด็กๆทั้งชุดสูทเสียอีก”
“จริงเหรอคะป้า” เจนิตาถามอย่างไม่อยา
