ความเงียบเข้าปกคลุม เมื่อคนที่นอนอยู่ตรงกลาง เข้าสู่ห้วงนิทราไปแล้ว ทีวีถูกปิดลง เช่นเดียวกับไฟภายในห้องนอน จะมีก็แต่แสงสว่างจากไฟติดผนังที่อยู่ตรงบริเวณระเบียง แม้จะมีประตูกระจกขวางกั้น แต่แสงสว่างของมันก็ยังสอดส่องเข้ามา
ผมขยับตัว จ้องมองใบหน้าจิ้มลิ้มของฉลาม คนตัวเล็กหลับสนิท บนตัวของฉลาม มีแขนเรียวพาดกอดทับเอาไว้ พอมองไปยังใบหน้าของคนที่นอนซ้อนอยู่ทางด้านหลังคนตัวเล็ก น้ำตาของผมก็หลุดเล็ดออกมาอย่างไม่รู้ตัว
นี่ลูกผม นั่นก็เมียผม คนทั้งคู่น่ารักมาก ฉลามคุยเก่ง พลอยให้คิดถึงอยู่บ่อยครั้ง ส่วนอีกคนที่เป็นแม่ของลูกนั้น ความดีของเธอ ความน่ารักของเธอ มันก็ยังฝังลึกอยู่ในห้วงของความทรงจำ ต่อให้วันเวลาจะผ่านไป ผมก็คงไม่ลืม
ผมอยากให้สปายให้อภัยผมมากๆ แม้จะรู้ตัว ว่าผมทำให้ทุกอย่างพัง ผมทำลายความรักความไว้ใจที่เธอมีให้ แม้สปายจะยืนยัน ว่าระหว่างเรา การเป็นเพื่อนมันอาจจะจีรังมากกว่า แต่ใครบ้าง
