แดดดี๊ควงหม่ามี๊ ออกมาจากห้องแต่งตัว แล้วเดินออกมา หมุนตัว อวดลูกสาว ที่อยู่ในชุด เสื้อยืด กางเกงขาสั้น
“สวยมากค่ะ หม่ามี๊ขา “ ลูกสาวตาเป็นประกาย มองหม่ามี๊ ที่สวยหวานเป็นที่สุด
“อยากสวยแบบนี้ ก็หัดแต่งตัวสวยๆ บ้างสิลูกขา ไม่ใช่ใส่แต่ผ้าใบ ทุกวัน “
คนเป็นแม่ ที่ดีใจเหลือเกิน ที่ได้ลูกสาว เพราะจะได้มีเพื่อนช้อปปิ้ง แต่กลายเป็นว่า ลูกสาวใส่แต่รองเท้าผ้าใบ เหมือนพ่อ แล้วยังรู้จักเครื่องมือ ก่อสร้างทุกอย่าง ขนาดของเหล็ก หรือแม้แต่ สเป็คของปูน ที่เอาไว้ใช้งาน แต่ละอย่าง นี่ยังดี ที่ยอมไว้ผมยาว เพราะช่วงเรียนมหาวิทยาลัย ก็ตัดแต่ผมสั้นตลอด
“เดี๋ยวแคร์ จะออกไปกับพี่โก้นะคะ ถ้าพี่โก้เท แคร์ก็จะไปคนเดียว “
“ได้ยังไงกัน “หม่ามี๊ถามด้วยความเป็นห่วง
“ไปได้น่า ไม่มีอะไรหรอก ใช่ไหม “
แดดดี๊ถามลูกสาว วัยยี่สิบปีเศษ
“ค่ะ ไม่มีอะไรหรอก ช่วงนี้แคร์เครียดหลายเรื่อง อยากจะออกไป ดูอะไรต่ออะไรบ้าง
