“พอก่อนครับโซ”
เพี๊ยะ!!
“โอ๊ย!!ตีพี่ทำไม” มือหนาลูบแขนตัวเองปรอย ๆ เมื่อถูกฟาดด้วยฝีมือของยิปโซ หมอรามนอนกอดยิปโซเอาไว้แน่นจนแกะไม่ออก
“ก็พี่คิดลามกทำไมคะ”
“ก็โซสะกิดพี่ทำไมครับ” คนตัวเล็กมองตาเขียวเมื่อเห็นใบหน้าเจ้าเล่ห์ของคนตัวโตที่นอนมองตาปริบ ๆ มายังเธอ
“โซจะลุกไปอาบน้ำ”
“อ๋อ แบบนี้นี่เอง” ประโยคลากยาวของหมอราม ทำให้ยิปโซหมั่นไส้ไม่น้อยแต่ก็ต้องข่มอารมณ์ของตัวเองเอาไว้ ถ้าขืนไปแกล้งเขาคืนตอนนี้มีหวังวันนี้คงไม่ได้กินข้าวแต่คงได้กินอย่างอื่นแทน
“ปล่อยเลยคนบ้า”
“ให้พี่อุ้มไปส่งห้องน้ำไหม เมื่อคืนหนักอยู่นะ”
“พี่หมอ!!” ทำไมเขาถึงเป็นคนแบบนี้ไปได้ หื่นไม่ดูเวลาล่ำเวลา เมื่อคืนกว่าจะปล่อยเธอเป็นอิสระได้ก็เกือบตีสี่ ไม่รู้ว่าเขาเอาแรงมาจากที่ไหนถึงได้ฮึกเหิมขนาดนี้
ขาเรียวสวยก้าวออกจากห้องน้ำด้วยเสื้อเชิ้ตแขนยาวสีขาวของหมอราม เพราะเธอไม่อยากจะออกจากห้องของหมอรามด้วยสภาพไม่เรียบร
