@ 4 ปีผ่านไป
“เลิกเวรแล้วไปไหนต่อวะไอ้ราม” หลังจากเวลาผ่านไปเนิ่นนาน ตั้งแต่ยิปโซหายไปกินเวลาไปหลายปี ตอนนี้หมอรามเป็นหมอเต็มตัวแล้วและเขาได้ไปใช้ทุนที่ต่างจังหวัดเป็นเวลาสองปี เขาไม่เคยไม่ตามหยุดตามหาเธอแม้แต่วินาทีเดียว
“กลับเลย ง่วงเหนื่อยด้วย” น้ำเสียงเพลียของหมอรามทำให้หมออิฐเพื่อนรักของหมอรามได้แต่พยักหน้ารับแทนคำตอบ เขาทั้งสองกลับมาเป็นหมอที่โรงพยาบาลในเครือมหาลัยซึ่งเป็นของครอบครัวหมอรามแต่น้อยคนนักจะมีคนรู้ เพราะหมอรามไม่ชอบเปิดเผลอเรื่องของตัวเองเท่าไหร่นัก
“เจอกันพรุ่งนี้เว้ย”
“อืม”
ร่างสูงของหมอรามเดินออกจากห้องพักแพทย์ขายาวรีบก้าวเดินไปยังลานจอดรถตำแหน่งของตัวเองไม่รอช้า เพราะตอนนี้เขาอยากจะถึงคอนโดให้เร็วที่สุด ด้วยความเหนื่อยสะสมหลังจากโหมงานหนักมาหลายวันหลายคืน
“หึ!! ยังไม่หายโกรธสินะ” เสียงพึมพำเมื่อกลับมาพบกลับคอนโดที่ว่างเปล่าและเงียบเหงา สายตาคมกวาดไปมองบริเวณห้อง
