Chapter 6 | จะทรมานตัวเองทำไมก็ไม่รู้
1423 คำ
หลังจากที่กลับมาถึงบ้าน วิเวียนก็รีบเดินกลับเข้าไปในบ้าน ก็เห็นคุณป้าที่เป็นแม่ของราชานั่งถักอะไรบางอย่างจบ เธอจึงรีบยกมือไหว้สวัสดีท่าน
"สวัสดีค่ะคุณป้า กลับมาจากอเมริกาตอนไหนเนี่ย" หญิงสาวเดินเข้าไปกอดคุณป้าด้วยความคิดถึง หลังจากที่เมื่อสองอาทิตย์ก่อน ท่านได้เดินทางไปที่อเมริกาพร้อมกับสามีเพื่อทำธุรกิจ
"ตอนเที่ยงน่ะลูก"
"เพิ่งกลับมาเอง น่าจะนอนพักผ่อนก่อน"
"นอนมาทั้งวันแล้วลูก เพิ่งตื่นมาเมื่อกี้นี้เอง"
"แล้วนี่ถักอะไรคะ สวยจัง"
"โครเชต์ผ้าพันคอค่ะ"
"เก่งจัง" หญิงสาวเอ่ยชม
"อยากได้ไหม เดี๋ยวป้าจะถักให้"
"อยากได้ค่ะคุณป้า แต่หนูไม่อยากให้คุณป้าเหนื่อยน่ะสิ" เธออยากได้ผ้าพันคอแบบถักสักผืน แต่ก็ไม่อยากให้คุณป้าเหนื่อย
"ไม่เหนื่อยเลยลูก"
"งั้นก็ขอบคุณล่วงหน้านะคะ" เธอยกมือไหว้ขอบคุณท่าน พร้อมกับยิ้มส่งให้
"ป้าได้ยินแม่เราบอกว่า จะย้ายไปอยู่คอนโดใช่ไหม”
“ใช่ค่ะ”
“แล้วจะย้ายวันไหนล่ะลูก"
"อาทิตย์หน้าค่ะคุณป้า พอดีหนูยังเก็บของไม่เสร็จเลย"
"ของเยอะใช่ไหมล่ะ"
"ใช่ค่ะ มาอยู่ไม่กี่เดือนเอง แต่ของเต็มห้องไปหมด"
"ตอนสาว ๆ ป้าก็เป็นแบบนี้แหละ แล้วนี่ทำไมลูกชายป้ายังไม่กลับมาอีกนะ"
"เฮียราชาบอกว่าจะกลับบ้านเหรอคะ"
"ใช่ลูก เมื่อตอนเที่ยงป้าโทรหา บอกว่าให้กลับมาทานข้าวที่บ้านวันนี้"
"อาจจะติดธุระอยู่ก็ได้ค่ะ" เพราะวันนี้ที่เธอคุยกับราชา พี่เขาบอกว่ามีเรียนถึงตอนเที่ยง
"อาจจะใช่"
"แล้วนี่คุณลุงอยู่ไหนคะ ทำไมไม่เห็นเลย"
"ในห้องทำงานน่ะลูก"
"ขยันจัง เพิ่งกลับมาเองนะ"
"คนบ้างานน่ะลูก ไม่ต้องไปสนใจหรอก"
"งั้นหนูขอตัวขึ้นไปอาบน้ำเปลี่ยนชุดก่อนนะคะ"
"ไปเถอะจ้ะลูก เดี๋ยวพอใกล้ถึงเวลาอาหารค่ำ ป้าจะให้คนไปตามนะ"
"ได้ค่ะ" เธอตอบคุณป้าไป พร้อมกับลุกขึ้นเดินขึ้นมายังห้องของตัวเองที่อยู่ชั้นสองของบ้าน
โดยพอเข้ามาในห้องแล้ว เธอก็รีบเดินมานั่งลงที่โต๊ะ พร้อมกับหยิบกระดาษพับดาว มานั่งพับต่อด้วยความเร่งรีบ เพราะเหลืออีกแค่วันเดียวเท่านั้น ก็จะถึงวันเกิดของรุ่นพี่หนุ่มแล้ว แต่เธอเพิ่งพับได้แค่ครึ่งโหลเอง
"จะทันไหมเนี่ย เมื่อคืนไม่น่ารีบนอนเลย" หญิงสาวบ่นพึมพำ พร้อมกับนั่งพับดาวของตัวเองต่อ
ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก!
ระหว่างที่กำลังตั้งหน้าตั้งตาพับอยู่นั้น ก็ได้ยินเสียงเคาะประตูหน้าห้อง หญิงสาวจึงรีบตะโกนบอกคนด้านนอก
"ประตูไม่ได้ล็อกค่ะ"
โดยพอพูดออกไปแบบนั้น ประตูหน้าห้องที่ถูกปิดอยู่ก็ถูกดันเปิดเข้ามา พร้อมกับร่างสูงของราชาที่เดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าเธอ
"ทำอะไร"
"พับดาวค่ะ" เธอตอบไปทั้งที่แสดงสีหน้าบึ้ง เพราะครั้งแรกเธอคิดว่าจะให้เจ้าของวันเกิดเห็นคนเดียว แต่พี่ชายของเธอดันเปิดเข้ามาเห็น
"พับทำไม อย่าบอกนะว่าจะพับเอาไปให้ไอ้ควันหลง"
"ถ้าใช่แล้วทำไม" เธอตอบออกไปด้วยท่าทางกวน แล้วหันกลับมานั่งพับดาวตัวเองต่อ
"ก็ไม่ทำไมหรอก ก็แค่ถามดู"
"แล้วเฮียมาหาหนูทำไม"
"ม้าให้ขึ้นมาตามไปกินข้าว"
"เดี๋ยวขอพับอีกสักนิดก่อน เดี๋ยวจะตามลงไป เฮียลงไปก่อนเลย"
"ไปกินข้าวก่อน เดี๋ยวค่อยขึ้นมาพับต่อก็ได้"
"ไม่ได้หรอก พรุ่งนี้ก็ถึงวันเกิดเฮียควันแล้ว เดี๋ยวจะเสร็จไม่ทัน"
"ไม่เห็นต้องทำอะไรยุ่งยากเลย"
คนด้านหน้าเดินมานั่งลงด้านข้างเธอ พร้อมกับหยิบกระดาษขึ้นไปพับ ซึ่งพอหญิงสาวเห็นแบบนั้นก็ยิ้มตาหยีให้
"ขอบคุณนะคะ"
"พับมากี่วันแล้วเนี่ย"
"ก็หลายวันแล้ว แต่ได้วันละนิดละหน่อยเอง"
"จะทำตัวเองให้ลำบากทำไมก็ไม่รู้" ราชานั่งบ่นพึมพำ แต่ก็ยังช่วยเธอนั่งพับดาวไปหลายดวง
"ปีนี้เฮียควันจัดงานวันเกิดที่ไหนเหรอ"
"ปีนี้มันไม่จัด"
"อ้าว อุตส่าห์เตรียมชุดไว้แล้ว เสียดายจัง แล้วรู้หรือเปล่าทำไมเฮียควันไม่จัด"
"ไม่รู้มันเหมือนกัน" สองพี่น้องก็นั่งคุยกันไปเรื่อย ๆ พร้อมกับนั่งพับดาวไปด้วย
ซึ่งพอนั่งพับต่อจนเริ่มเหนื่อยแล้ว เธอก็รู้สึกหิวข้าวจึงเอ่ยชวนคนด้านข้างลงมาจากห้องได้แล้ว
"เราไปกินข้าวกันดีกว่าค่ะ คุณป้าน่าจะรอนานแล้ว"
"อืม"
เราสองคนก็เดินควงแขนกันลงมายังชั้นล่างของบ้าน พร้อมกับเดินเข้าไปในห้องอาหาร ก็จะเห็นคุณลุงกับคุณป้ากำลังนั่งรออยู่
"ทำอะไรกันอยู่ลูก พ่อว่าจะให้คนขึ้นไปตาม"
"คุยกันนิดหน่อยครับ" ราชาที่เดินตามเธอมา ก็พูดตัดบท พร้อมกับเดินลงไปนั่งบนที่ของตัวเอง ส่วนเธอก็เดินลงไปนั่งด้านข้าง
"น่ากินทั้งนั้นเลย" เธอยิ้มออกมาด้วยสายตาเป็นประกาย หลังจากที่เห็นอาหารตรงหน้าวางเรียงรายกันเต็มไปหมด
"น่ากินก็กินเยอะ ๆ ลูก ป้ายิ่งรู้สึกผิดอยู่เลย ที่ไม่ได้อยู่ทำอาหารให้หนูกิน"
"ไม่เป็นไรเลยค่ะคุณป้า หนูอยู่ที่บ้านหลังนี้ พวกป้าแม่บ้านก็ทำให้หนูกินทุกวัน"
"ทานเยอะ ๆ นะลูก"
"ได้ค่ะคุณลุง คุณลุงก็ทานเยอะ ๆ เหมือนกันนะ" เธอพูดออกไปแบบนั้นพร้อมกับตักอาหารไปวางไว้บนจานของคุณลุง แล้วไม่ลืมที่จะตักให้กับคุณป้า แล้วก็ราชาที่นั่งอยู่ด้านข้าง
"ตักให้ตัวเองกินได้แล้ว เฮียตักเองได้"
"รู้แล้วน่า" วิเวียนก็ตักให้ตัวเอง พร้อมกับนั่งทานอาหารด้วยความเอร็ดอร่อย โดยจะมีบางครั้งที่จะพูดคุยกับคนที่ร่วมโต๊ะอยู่ด้วย
ซึ่งพอนั่งทานไปประมาณครึ่งชั่วโมง หญิงสาวก็ขอปลีกตัวกลับขึ้นมาบนห้องของตัวเอง เพื่อจะมานั่งพับดาวของตัวเองต่อ
"หาวว...ง่วงจังเลย" วิเวียนบ่นพึมพำออกมา พร้อมกับมองไปยังนาฬิกา พบว่าตอนนี้เป็นเวลาเกือบตีสาม
"ทำไมเวลาเดินเร็วจัง เหลืออีกตั้งเยอะ" เธอรีบเร่งตัวเองนั่งพับต่อ ทั้งที่เจ็บมือจะแย่อยู่แล้ว แต่ก็ไม่ยอมพัก
"ยังไงก็ต้องเสร็จ วันนี้วันเกิดเฮียควันหลงแล้ว" หญิงสาวก็ทรมานตัวเองโดยการนั่งพับดาวต่อด้วยความมุ่งมั่น โดยไม่สนใจเลยว่าตัวเองจะง่วงเพียงไร
พรึ่บ!
"อ๊า!"
ควันหลงชักลำกายของตัวเองออกจากร่องของหญิงสาวตรงหน้า พร้อมกับขยับตัวลุกขึ้นใช้มือรูดถุงยางป้องกันออกจากลำกายทิ้งลงถังขยะ แล้วรีบเดินเข้าไปในห้องน้ำเพื่อจะอาบน้ำชำระร่างกาย
โดยพอทำเสร็จเรียบร้อยแล้วก็รีบเดินกลับออกมา แล้วหยิบชุดของตัวเองที่วางกระจัดกระจายอยู่ที่พื้นขึ้นมาสวมใส่
"จะกลับแล้วเหรอคะ ผิงคิดว่าพี่จะอยู่ด้วยกันทั้งคืนเสียอีก"
"ฉันไม่ชอบนอนค้างห้องคนอื่น" ซึ่งพอพูดเสร็จ ชายหนุ่มก็รีบเดินออกมาจากห้องทันที แต่พอจะปิดประตูก็โดนหญิงสาวคว้าจับมือไว้ก่อน
"มีอะไร"
"ผิงขอเบอร์ไม่ติดต่อหน่อยสิคะ" ผิงอันหยิบโทรศัพท์ของตัวเอง ยื่นให้รุ่นพี่หนุ่ม
"ติดต่อทำไม"
"ก็เผื่อพี่ต้องการผิงอีกไงคะ"
"ฉันไม่เคยกินใครซ้ำ" ควันหลงสะบัดมือหญิงสาวออกจากมือตัวเอง พร้อมกับเดินออกมา
ทางด้านผิงอัน ก็ทำได้เพียงแค่มองตามรุ่นพี่หนุ่มในคณะเดินออกไปจากห้องของตัวเอง ก็แสดงสีหน้าเสียดายออกมา เพราะครั้งแรกเธอคิดว่าชายหนุ่มรุ่นพี่จะอยู่กับเธอทั้งคืน
"เป็นอย่างที่เขาร่ำลือกันจริง ๆ กระแทกแต่ละที เกือบตายเลยกู" ผิงอันพูดออกมา พร้อมกับแสดงสีหน้าเจ็บปวดบริเวณร่องคับแคบของตัวเอง
- ผู้เขียน
