หนึ่งเดือนผ่านไป
ฌาริยาใช้ชีวิตปกติแต่เธอก็ยังหวั่นกลัวและไม่ไว้ใจคุณหญิงพิมาลามากนัก เธอจะคอยระวังตัวเองอยู่เสมอเวลาที่ธนัทธามไปทำงาน และเธออยู่บ้านกับลูกเพียงสองคน ส่วนตอนกลางวันที่ในบางวันเธอต้องพาเด็กหญิงเฌอริตาไปเรียนเสริมกิจกรรมต่างๆ หรือเรียนพิเศษวิชาเฉพาะ ซึ่งธนัทธามเป็นคนเสนอเพราะไม่อยากให้เด็กน้อยรู้สึกเบื่อที่ต้องอยู่แต่บ้าน และในตลอดระยะเวลาหนึ่งเดือนที่ผ่านมา เธอก็รู้สึกได้ว่าไม่มีคนคอยติดตามเธอแล้ว ฌาริยาจึงไปไหนมาได้อย่างสบายใจ
และวันนี้ก็เป็นอีกวันที่ฌาริยาพาเด็กหญิงเฌอริตามาเรียนศิลปะที่ศูนย์แกลลอรี่แห่งหนึ่ง
เด็กหญิงเฌอริตาเข้าไปในห้องเรียน ส่วนฌาริยาก็นั่งรออยู่ข้างนอกห้อง เมื่อครบชั่วโมงในการเรียน สองแม่ลูกก็พากันมาเดินเล่นที่สวนสาธารณะแห่งหนึ่งซึ่งอยู่ใกล้ๆ กับศูนย์แกลลอรี่
“วันนี้เรียนสนุกมั้ยคะ?”
“สนุกมากเลยค่ะ น้องเฌอชอบวาดรูปที่สุดเลย”
“จริงเหรอคะ..แล้วว
