“น้ำส้มครับพี่ตังเม” เธียรเห็นว่าเมื่อวานตังเมดื่มน้ำส้มคนเดียวไปหมดเหยือก วันนี้จึงครั้นน้ำส้มไว้คอยท่า
“ขอบใจนะคะคุณเธียร แต่วันนี้พี่ไม่อยากดื่มค่ะ ตัวเองดื่มน้ำส้มแก้คลื่นไส้หน่อยนะ เดี๋ยวเค้าจัดยาให้ ถ้าไปเรียนไม่ไหวก็หยุดพักสักวัน” ตังเมรินน้ำส้มให้กับคู่หมั้นหนุ่มที่มีอาการเวียนหัว และอาเจียน ตั้งแต่ตื่นนอน เธอบอกให้นอนต่อ แต่เขาก็จะออกมาส่งเธอให้ได้ ถ้าอาการที่เป็นอยู่ไม่มีผลต่อการขับรถ เขาคงไปส่งเธอที่มหาวิทยาลัยเหมือนอย่างเคย
“เมื่อวานเหมือนจะดีขึ้นแล้วนี่น่า” ดินออกมาจากห้องครัว สวมผ้ากันเปื้อนเป็นพ่อครัวหัวป่าประจำบ้าน คนอื่นๆ ช่วยกันยกอาหารเช้ามาวางที่โต๊ะอาหาร
“ตื่นมาก็เวียนๆ หัว”
“อาเจียนด้วยค่ะ น่าจะพักผ่อนไม่เพียงพอ” จากที่ตรวจอาการของไฟก็ไม่พบความผิดปกติใด ตังเมจึงสันนิษฐานว่าเขาพักผ่อนไม่เพียงพอ สืบเนื่องมาจากอาการเมื่อวาน แล้วเมื่อคืนเธอกับเขาก็ร่วมรักกันอย่างยาวนาน
