เช้าวันที่สดใส ดวงอาทิตย์กลมโตสีส้มแดงลอยขึ้นสู่ท้องฟ้า แสงแดดอ่อนๆ สาดส่องเข้ามาภายในห้องเพื่อปลุกคนที่อยู่ในห้วงนิทราตื่นขึ้นมารับเช้าวันใหม่ เสียงนกน้อยขับขานบรรเลงเพลงฟังดูเสนาะหู ร่างเล็กบอบบางค่อยๆ พยุงตัวเองให้ลุกขึ้น แต่ก็ทำได้ลำบากเพราะมือหนาที่กอดเอวคอดไว้อย่างหวงแหน
ตังเมมองใบหน้าหล่อเหลาที่กำลังหลับพริ้มพราวอยู่อย่างหลงใหล ใบหน้ายามหลับดูอ่อนโยนราวกับเด็กน้อยแสนน่ารัก คิดไปถึงเรื่องเมื่อคืนแล้วก็อดอมยิ้มให้กับตัวเองไม่ได้ ลมหายใจสม่ำเสมอบ่งบอกว่าเขายังหลับสนิทอยู่ ปลายนิ้วเรียวสวยแตะเบาๆ ที่ริมฝีปากหยักที่รู้ดีว่าทั้งนุ่มและเนียนแค่ไหน แทบไม่อยากจะเชื่อเลยว่าตอนนี้เธอจะเป็นคู่หมั้นของผู้ชายคนนี้ ไม่ว่าจะมองมุมไหนก็หล่อราวเทพบุตร ขนตาเป็นแพยาวเหมือนผู้หญิง ดวงตาดำขลับช่างมีเสน่ห์เย้ายวนใจ รู้สึกตกหลุมรักทุกครั้งที่ได้มอง ไม่คิดเลยว่าตัวเองจะกล้ารัก…
“มองหน้าแบบนี้อยากต่อรอบสี
