ดวงตาคมมองยางรัดผมห้อยจี้หัวเสือกับดวงดาวในมือ ด้วยความที่นัจมีย์เป็นผู้หญิงผมยาว ผมของเธอดำขลับนุ่มสลวย เขามักเห็นเธอใช้ยางวงสำหรับรัดถุงแกงรวบมัดผมไว้ ไม่รู้ว่าประหยัดหรือหยิบคว้าง่ายก็ไม่รู้ได้ เคยตั้งใจจะให้ในวันที่ขอเธอเป็นแฟน และเธอตอบตกลง ได้ไปเรียนต่อยังประเทศสหรัฐอเมริกาด้วยกันเขาก็จะขอเธอแต่งงาน และอาจใช้ชีวิตกันอยู่ที่นั่นกับครอบครัวของเขา หรือเธออยากกลับมาอยู่เมืองไทยเขาก็ตามใจเธออยู่แล้ว แต่ทุกอย่างก็พังทลาย เป็นเขาที่คิดไปเองฝ่ายเดียว ผ่านมาเกือบเดือนแล้ว แต่หัวใจของเขายังคงบอบช้ำ ไม่มีทีท่าว่าจะดีขึ้นเลย ทำไมต้องรู้สึกกับผู้หญิงคนนี้มากขนาดนี้ด้วย กับตังเม เคยคิดว่าตัวเองรักมากแล้ว แต่หัวใจก็ไม่สลายเหมือนรักครั้งนี้ สองมือเก็บของใส่กระเป๋าเดินทางรวมทั้งยางรัดผมเส้นนี้ วันนี้จะเป็นวันสุดท้ายที่เขาจะอยู่ที่แม่ฮ่องสอน และเขาคงไม่กลับมาที่นี่อีก จะรักตัวเองให้มากกว่าเดิม และจะไม
