“คิดถึงจัง” สองเพื่อนซี้ที่เป็นดั่งพี่น้องสวมกอดกันด้วยความรักและคิดถึง ทั้งคู่ออกมาคุยยังระเบียงห้องพัก VVIP ในขณะที่คนป่วยกำลังหลับ
“เราก็คิดถึงคุณเพลง”
“เป็นน้องสะใภ้ละยังจะเรียกคุณเพลงอีก”
“น้องสะใภ้ไรกัน”
“รู้หรอกน่าว่าตังเมถูกเจ้าแสบไฟเผด็จศึกไปแล้ว เป็นไงน้องชายเราแซบไหม”
“พูดอะไรของคุณเพลงเนี่ย แล้วนี่จะกลับมาอยู่บ้านหรือจะแต่งงานไปอยู่แคนาดากับคุณคริสต์เลย”
“ยังไม่แต่งหรอก รอแต่งพร้อมตังเม แล้วนี่มาเป็นหมออยู่ที่นี่เลยเหรอ”
“อืม คุณพ่อให้ปู่สายฟ้าช่วยจัดการให้ ยังไงก็ต้องผ่านการปฏิบัติงานตามโครงการเพิ่มพูนทักษะก่อน ถึงจะศึกษาต่อเพื่อเป็นศัลยแพทย์ทรวงอกได้ แต่ตอนนี้คงต้องรอให้คุณไฟอาการดีขึ้นกว่านี้ก่อน”
“แน่วแน่ไม่เคยเปลี่ยน”
“ชีวิตเรามีคนที่เรารักเป็นโรคหัวใจถึงสองคน โรคหัวใจเป็นภัยเงียบที่ทำให้พ่อจากเราไป เราอยากดูแลคนที่เรารัก”
“แต่เราหายแล้วนะ ตั้งหลายปีแล้วไม่เคยมี
