“อ๊ากกกกก” เสียงร้องโหยหวนของความทรมานดังเล็ดลอดออกมาจากห้องใต้ดินสลับเสียงหัวเราะสะใจราวกับเสียงของคนจิตวิปริตเมื่อได้เห็นร่างทุรนทุราย เลือดสีแดงฉานพุ่งกระฉูดออกมาจากหลอดเลือด ยามถูกของแหลมคมจ้วงแทงไปตามส่วนต่างๆ ของร่างกาย คละเคล้าไปกับเสียงกรีดร้องในลำคอด้วยความหวาดกลัว เสียงโลหะเย็นยะเยือกกำลังส่งเสียงครวญครางตามจังหวะการสะบัดไปมาของร่างกลิ่นผกาที่ถูกพันธนาการ ตังเมทำได้เพียงเบือนหน้าหนีความโหดร้ายป่าเถื่อนผิดมนุษย์ แม้ความกลัวจะเกาะกินหัวใจ อยากหลุดพ้นไปจากความบ้าคลั่ง แต่ก็ทำได้เพียงภาวนาให้ไฟตามหาเธอเจอ กลิ่นคาวเลือดฟุ้งไปทั้งห้อง การแก้แค้นได้เริ่มต้นด้วยความเลือดเย็น
“แกมันบ้าไปแล้วนังฮันนี่” ฮันนี่ยื่นมือไปดึงเทปผ้าที่ปิดปากกลิ่นผกาออกอย่างแรง ไม่สนว่าจะสร้างความเจ็บปวดให้อีกฝ่ายมากเพียงใด มองร่างของผู้เป็นแม่ที่ตัวสั่นงันงกด้วยความหวาดกลัว ดวงตาวาวโรจน์ดุจดวงตาของปีศาจกระหายเล
