ในที่สุดวันนี้ก็มาถึง วันที่ฉันไม่แพ้ท้องอีกต่อไป วันที่ฉันกินอาหารได้ปกติทุกอย่าง ฉันล่ะอยากจะกรี๊ดดดดออกมาดังๆ นานมากแล้วที่ไม่ได้กินของโปรด วันนี้แม่จะฟาดให้เรียบเลย
“วันนี้หนูจะออกไปไหนนะคะ” ช่วงนี้พี่ตินน์หันมาเรียกฉันว่าหนู เวลาโดนเรียกแบบนี้รู้สึกตัวเล็กตัวน้อยตลอดเลย
“วันนี้จะออกไปห้างกับพิช รินแล้วก็นาวค่ะ” ฉันตอบ มือก็แต่งหน้าอย่างพิถีพิถัน
“กลับกี่โมงคะ” พี่ตินน์เดินเข้ามาใกล้
“น่าจะไม่เกิน 18:00 ค่ะ” พี่ตินน์เอาหน้าหล่อมาเกยไหล่ฉันไว้ ก่อนจะมองฉันผ่านกระจก
“ไม่ไปได้มั้ย” เริ่มทำเสียงอ้อนแล้ว ดูสิ ทำอย่างกับถ้าฉันอยู่ห้องแล้วตัวเองจะไม่ไปทำงานงั้นแหละ
“พี่ตินน์มีทำงานนะคะ แซนอยู่ก็ไม่ได้อยู่กับพี่ตินน์อยู่ดี”
“…” เขาทำปากจู๋เชิดขึ้น ท่านี้กลายเป็นท่าประจำตัวเขาแล้วล่ะ ทำบ่อยมาก แล้วก็น่ารักมากด้วย” ก็ได้ ก่อนไปแวะมาหาหน่อยได้มั้ยคะ”
“ค้า เดี๋ยวแซนไปหานะ” ฉันว่าก่อนจะหันไ
