ฝนที่ตกหนัก สลับกับหยุดอยู่เป็นช่วงๆ ไม่ยอมนิ่งสนิทลงง่ายๆ ทำให้บางขณะยังมีสายฝนโปรยปรายลงมาปะทะกับกระจกหน้ารถไม่ขาดสาย ที่ปัดน้ำฝนเก่าๆ ส่งเสียงครืดคราดขณะปาดสลับอยู่ที่กระจกด้านหน้าซ้ำๆ ภาพนั้นดำเนินมาพักใหญ่ๆ มองดูคล้ายที่ปัดน้ำฝนพยายามจะเอาชนะสายน้ำที่เทกระหน่ำลงมา ทำให้กระจกทั้งผืนพร่ามัวต่อทัศนวิสัยในการมองเห็นของชายผู้เป็นคนขับ
“ใกล้หรือยัง…” จอห์นนี่ถามออกไปด้วยความใจร้อน ต่างจากคนางค์ที่พร่ำภาวนาอยู่ในใจว่าอยากให้รถติดอยู่บนถนนนานๆ เมื่อรู้ว่าเธอจะได้พบเจอกับอะไร? เมื่อไปถึงโรงแรมม่านรูด
“อยู่ข้างหน้านี่เอง”
โชเฟอร์บอกเบาๆ ด้วยสำเนียงอีสาน ขณะรถกำลังแล่นผ่านประตูทางเข้าโรงแรมมาอย่างช้าๆ
เมื่อเข้ามาภายในอาณาบริเวณอันมีรั้วรอบขอบชิดของสังวาสสถานแห่งนี้ หญิงสาวสังเกตเห็นว่าแสงไฟทางเข้าบริเวณด้านหน้าของโรงแรมถูกทำให้สลัวลงอย่างจงใจ เหมือนรู้ว่าชายหญิงที่เข้ามาใช้บริการสถานที่แห่
