“จริงเหรอ เล่าแบบไหน” เขาชักสนใจแล้ว แต่ไม่ได้สนใจเรื่องตัวเองนะ เขาสนใจสาวน้อยตรงหน้าต่างหาก “คงมีแต่เรื่องไม่ดีแน่เลย”
“ทำไมคะ อาทีเป็นคนไม่ดีหรือคะ”
“ใช่ อาเป็นคนไม่ค่อยดีเท่าไหร่”
“เอ่อ...แต่วินบอกว่า...” เธอกระพริบตาปริบ ๆ มองชายสูงตรงหน้าอย่างนึกแปลกใจสงสัย “อาทีเป็นเหมือนฮีโร่ของเขาค่ะ”
เขาจ้องหน้าเด็กสาวอย่างหลงใหลและติดตรึงในเสน่ห์เฉพาะตัว “วินอาจคิดว่าอาเป็นคนดี เพราะอาดูแลครอบครัวเขาอยู่ แต่ความจริงอาเป็นแค่คนเลวคนหนึ่งเท่านั้นเอง ลองเป็นศัตรูกับอาดูสิ”
นัยน์ชนาเผลอมองหน้าหลอเหลาคมเข้มแล้วใจเต้นรัว แต่พอสายตาดุดันจบได้ก็รีบหลบสายตา แกเก้อด้วยการหันไปมองทางอื่นเสีย
“แนนคงไม่กล้าเป็นศัตรูกับอาหรอกค่ะ...อืม...จะบ่ายสามแล้ว งั้นแนนกลับบ้านดีกว่าค่ะ”
“แนนกลับยังไงเอ่ย” เขาถามอย่างใส่ใจ ซึ่งทำให้เธอแอบรู้สึกดี เหมือนได้รับการทะนุถนอม
“แนนขี่มอเตอร์ไซค์มาค่ะ”
“คันนั้นอ่ะนะ”
