“ไม่กินไม่ได้เหรอคะ” เธอเอ่ยอย่างอ้อนๆ เพราะไม่รู้สึกหิวเลยสักนิด ท่าทางเว้าวอนทำให้มาร์เวลต้องกรอกตาขึ้นฟ้า ฉิบหาย! เขากำลังจะแพ้ทางลูกอ้อนของยัยตัวแสบเหรอวะ ไม่! ไม่มีทาง!
“ไม่ได้จ้ะ คนป่วยก็ต้องกินข้าวและกินยา เดี๋ยวผัวป้อน อย่างอแงเลยนะคนดี อ้ำจ้า…อร่อยนะหอมเชียว” มาร์เวลหลอกล่อเมียเด็กอย่างเนียนๆ
“กินข้าวแล้ว ทีนี้ก็กินยานะจ๊ะ จะได้หายเร็วๆ” หลังจากบังคับป้อนจนเธอกินโจ๊กจนหมด มาร์เวลก็หันไปหยิบแก้วน้ำให้เธอดื่ม ก่อนจะชูแผงยาแก้ปวดลดไข้ขึ้น
“ไม่เอา มันขม” เธอเบ้หน้าเหมือนจะร้องไห้ เพียงได้ยินว่าจะต้องกินยาสาวน้อยก็ทำท่างอแง ทั้งที่ยังไม่ได้กินเดี๋ยวนี้ แต่เธอก็ไม่อยากจะทำใจที่จะต้องเอามันเข้าปาก
“ขมก็ต้องอดทนจ้ะ หรือจะให้ผัวป้อนให้จ๊ะ แต่ป้อนทางปากนะ” เขาเอ่ยเสียงนุ่มละมุนชวนเคลิ้ม แต่เธอต้องเผลอถลึงตาใส่คนเอาแต่ใจที่แอบข่มขู่เธอในท้ายประโยค
“ไม่ต้องหรอกย่ะ พ่อคนหื่น” เธอทำปา
