เมื่อกลับมาอยู่ฝรั่งเศสกับสามีดังเดิม มณีญาก็ต้องไปแดนสวรรค์กับมาร์เวลทุกวัน เหตุก็มาจากเธอจะหน้ามืดและรู้สึกอยากอาเจียนทุกครั้งที่ออกห่างจากอกสามี อาการแพ้ท้องอันสุดแสนจะประหลาดยังคงไม่หายไปไหน กลับดูเหมือนยิ่งทวีความรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ หากวันไหนเธองอแงและไม่อยากไปที่ทำงานของเขา ลูกเธอก็ช่างเป็นใจให้ผู้เป็นพ่อเสียนี่กระไร กระตุ้นให้แม่ไปไหนไกลไม่ได้ ต้องคลอเคลียนัวเนียอยู่ใกล้คุณพ่อมาเฟียตลอดเวลา ด้วยเหตุนี้จึงทำให้สองสามีภรรยาทำตัวติดกันจนแทบจะยี่สิบสี่ชั่วโมง
คนที่มานั่งๆ นอนๆ เฝ้าสามีทำงานทุกวันชักเกิดความเบื่อหน่าย วันๆ ไม่ต้องทำอะไรมีแต่กินกับนอน พอนอนกลิ้งไปมาแล้วคิดอะไรบางอย่างได้จึงเดินมาหาคนตัวโตที่กำลังนั่งทำงานด้วยท่าทางขะมักเขม้น หย่อนสะโพกอวบอั๋นลงนั่งบนที่วางแขน ก่อนจะเอ่ยเรียกสามีเสียงหวานหยดย้อย
“คุณมาเฟียขา…”
ไอ้เสียงหวานจนน้ำตาลยังชิดซ้าย บวกกับสายตาวิ้งๆ ที่ส่งมาให้น
