“แสนรู้จริงเชียว สามีมณีเนี่ย” ยื่นนิ้วชี้จิ้มแก้มสากของมาเฟียปากหวานหยอกเย้า จบคำพูดแสนซุกซน มณีญาก็ได้รับรางวัลเป็นการบิดจมูกรั้น ก่อนที่เขาจะก้มลงซุกไซ้พวงแก้มชมพูระเรื่อด้วยความรักใคร่แกมเอ็นดู
“มณีจ๋า ลาออกจากงานได้ไหม” ได้ทีก็รีบออดอ้อน อยู่ๆ ความคิดหนึ่งก็ผุดขึ้นมาในหัวสมอง มาร์เวลจึงไม่รอช้าที่จะเอื้อนเอ่ยกับภรรยาคนสวย
“ถ้าลาออกแล้ว จะให้มณีไปทำอะไรล่ะคะ” คนตัวเล็กแสร้งเอ่ยปากถามไถ่สามีเสียงใสแจ๋ว ทำทีเหมือนสนใจใคร่รู้เสียเต็มประดา
“ไปทำงานกับคุณมาเฟียไหมล่ะ” เห็นว่าเรื่องชักจะเข้าทาง มาร์เวลจึงลองหยั่งเชิง กะว่าจะตะล่อมให้ภรรยาตอบตกลงรับข้อเสนอของตนให้ได้
“มีงานให้มณีทำด้วยเหรอคะ” เลิกคิ้วสูงทำหน้าไม่เชื่อในถ้อยคำของคนเจ้าเล่ห์ ในบรรดากิจการทั้งหลายที่สามีเป็นเจ้าของอยู่นั้น ไม่มีงานอะไรสักอย่างที่เธอพอจะทำได้
“มีสิ งานง่ายๆ แถมเงินดีด้วยนะ สนไหมคนสวย” เอาค่าตอบแทนมาล่อใจภร
