เวลาทั้งวันของฉัน หมดไปกับการเปล่งโฉมแบบที่อีกฝ่ายต้องการ
"คุณ..." ฉันเรียกคนที่นั่งตวัดขายาวๆ ไขว้ห้างพิงแผ่นหลังแกร่งกับโซฟา ในมือถือโทรศัพท์ ใบหน้าหล่อเหลาเงยขึ้นเพียงนิด ดวงตาคมกริบผ่านกรอบแว่นตากันแดดสีชามองสบตากับฉันนิ่ง
"พอใจยัง?" ฉันเมินหน้าหนี เมื่อเขาเอาแต่มองโดยไม่พูดอะไร สุดท้ายคนที่เจ้ากี้เจ้าการกับร่างกายฉัน สั่งคนนั้นทำผม คนนี้ขัดผิว คนโน้นทำเล็บก็เดินนวยนาดเข้ามา
"เรียบร้อยแล้วค่ะ ลุกส์นี้คุณนาธานชอบไหมคะ" ไม่มีคำตอบหลุดจากริมฝีปากของอีกฝ่าย เขาหยัดกายลุกขึ้นเต็มความสูง พลางยื่นบัตรเครดิตสีดำวาบวับให้เจ้าของคำถามแทน
"ขอบพระคุณค่ะ รอสักครู่นะคะ" แล้วผู้รับบัตรก็รีบเดินออกไป ทิ้งให้ฉันอยู่กับคุณนาธานตามลำพัง
"พอใจไหมคะ" ฉันถามย้ำ คราวนี้หันกลับมามองสบตากับเขาตรงๆ
"อืม..."
"ฉันใช้เวลาทั้งวัน คุณแค่ตอบคำว่าอืมแค่นี้เหรอคะ?"
"อยากให้ฉันชมว่าเธอสวย?" เลยกลับกลายเป็นฉันที
