"แม่ฉันคุยอะไรกับเธอหรือเปล่า" ไม่ทันที่ฉันจะได้ก้าวขาออกจากตรงนั้นด้วยซ้ำ ร่างสูงโปร่งก็พุ่งตัวเข้ามา มือหนาคว้าหมับที่แขนของฉัน สีหน้าหลุดความรู้สึกบางอย่าง ทั้งที่จริงแล้วคนอย่างเขาไม่ชอบไถ่ถามหรือแสดงความรู้สึกใดๆ ออกมา
"คุณนาธานคะ ...ขอโทษค่ะ" เสียงของป้าแม่บ้านส่งผลให้ฉันดันมือหนาออกห่าง ความรู้สึกหลายอย่างประเดประดังเข้ามาจนฉันแทบเก็บอาการไว้ไม่ทัน
"คุณท่านรอค่ะ บอกให้คุณไปส่งก่อน"
"อืม เดี๋ยวฉันออกไป" แม่บ้านโค้งศีรษะเพียงนิด ก่อนจะเดินนำออกไป
"ไอ้เวรไมค์ไม่ยอมรับโทรศัพท์ ให้ใครก็ไม่รู้รับสายแทน ฉันเลยต้องพาแม่ไปหาหมอนั่นที่คอนโดก่อน ...เดี๋ยวฉันกลับมา"
"ค่ะ" ฉันตอบรับเสียงเบา พยายามที่จะข่มความรู้สึกหลายๆ อย่าง ทั้งที่ในหัวตอนนี้มันเต็มไปด้วยคำถาม
ร่างสูงเดินออกไป ทิ้งฉันไว้ให้จมอยู่กับความรู้สึกของตัวเอง
ครืด ครืด~
ฉันหลุดจากภวังค์ เมื่อโทรศัพท์มือถือที่วางอยู่บนโต๊ะภาย
