ตอนที่ 20 คอนเสิร์ตลานเกียร์
“น้ำค้างไปเถอะนะ”
“ไม่ พวกแกเอาบัตรไปแล้วอีกใบก็ให้คนอื่นไป”
“ไม่เอา พวกฉันอยากไปกับแก อีกเดือนเดียวแกก็จะดรอปเรียน แล้วเราจะไม่ได้เจอกันบ่อยแล้วนะ” ยัยระรินทำตาละห้อยมองมา
มันรบเร้าฉันมาตั้งแต่เช้าแล้วเรื่องงานคอนเสิร์ตลานเกียร์ของคณะวิศวกรรมศาสตร์ที่จะจัดขึ้นในเย็นวันนี้ บัตรที่พี่ฟิวส์ให้ฉันเคยบอกพวกมันเอาไว้ตั้งนานแล้ว วันนี้คิดได้ก็เอามาให้พวกมันและตั้งใจว่าจะไม่ไป
เหตุผลก็มีแค่เรื่องเดียวคือฉันไม่อยากเจอพี่ฟิวส์ ไปถึงถิ่นเขาขนาดนั้นโอกาสที่จะได้เจอกันมันเกือบร้อยเปอร์เซ็นต์เลยก็ว่าได้
ตั้งแต่วันที่บังเอิญเจอกันนั้นฉันก็ไม่ได้เจอเขาอีก แต่พอรับรู้ความเคลื่อนไหวอยู่บ้างจากพวกมันสองคนที่บอกว่าพี่ฟิวส์อยากเจอ แต่ฉันก็พยายามหนีหน้ามาตลอด
ถามว่าโกรธอยู่ไหมมันบ่ยังมี ถ้าไม่เห็นหน้าเขาคงค่อย ๆ ลืมเลือนเรื่องระหว่างเราทั้งร้ายและดีไปได้ไม่มากก็น้อย
“ไปเถอะ
