“แล้วต้องเป็นอะไรถึงจะมาค้างได้”
“ไม่รู้ค่ะ พอแล้วพี่ฟิวส์เลิกแกล้งสักที” ฉันยื่นมือไปตรงหน้าเขา “เอาบัตรมา”
“ไม่ต้องกลัวไม่ได้คืน”
พี่ฟิวส์พูดแค่นั้นแล้วก็ลุกจากเก้าอี้เดินหนีไปทางหลังห้อง ก่อนจะเดินกลับมาตอนที่ไก่มาส่งถึงหน้าห้องเพราะคอนโดฯนี้จะมีพนักคอยส่งของให้อีกที
“เดี๋ยวค้างเอาใส่จานให้” ฉันบอกแล้วเดินไปจัดการให้เขา ทำตัวเป็นแม่บ้านให้พี่ฟิวส์ไปทุกที
“หยิบน้ำในตู้เย็นมาด้วย”
“ค่ะ”
ครืด~ ครืด~
“ว่าไงหนาว”
ฉันรับสายจากน้องชายตัวเองแล้วเลื่อนมือถือกลับมาดูเวลาบนหน้าจอ ตอนนี้เป็นเวลาเกือบบ่ายสามแล้ว ซึ่งยายน่าจะมาขายของที่หลังมหาลัยพอดี
ตั้งแต่วันนั้นที่ชวนให้ยายมาขายก็ให้น้ำหนาวช่วยยายบ้างเรื่องเดินทาง หลังเลิกเรียนก็ให้น้องตามมาช่วยยายขายขนม ซึ่งฉันก็ออกมาหายายบ้างแต่ไม่บ่อยเพราะรีบอ่านหนังสือสอบ หลังจากนี้คงได้ไปช่วยยายบ่อยขึ้น
ทุก ๆ วันยายจะออกจากบ้านตอนบ่ายสองมานั่งขาย
