29
[DEMI]
โกรธ?
"เธอโกรธคุณเฉินไหม"
อ้อแอ้ถาม แต่ฉันยังมองไปที่ป้าหลินที่ยืนร้องไห้อยู่หน้าร้าน และพยายามใช้โทรศัพท์โทรหาใครบางคนไปด้วย
"เดมี่... ไหวไหมเนี่ย"
"เดมี่โกรธเขา โกรธมาก แต่ที่เจเจ้บอกเขาก็มีเหตุผล"
"นั่นสิ แต่แปลกจังทายาทมาเฟียหายไปแบบนี้ไม่เห็นจะมีมาเฟียสักคน มีแต่ป้าเจ้าของร้านและเพื่อนที่มหาลัย"
ฉันถอยออกมาจากกระจกแล้วก้มลงดูนิ้วตัวเอง ถ้าคุณเฉินฆ่าผิดคนฉันคงรู้สึกผิดกับเรื่องนี้ตลอดชีวิต ขอโทษนะที่ไม่ใช่คนใจแข็งพอสมกับเป็นทายาทมาเฟีย ฉันบอกแล้วไง ฉันก็แค่ผู้หญิงคนหนึ่งเท่านั้น
"เลิกมองเถอะอ้อแอ้"
"ให้ฉันลองทักคุณเฟยฉีเรื่อยๆไหม? บางทีเขาอาจจะ..."
"ฝากด้วยนะ ถ้าเขายังอยู่ก็ให้เขาหนีไปให้ไกลๆ" อ้อแอ้มองฉันตาละห้อยก่อนจะดึงไปกอดไว้หลวมๆ
"ฉันเข้าใจเธอทุกอย่างเลยเดมี่ กลับไปอย่าทะเลาะกับคุณเฉินเลยนะ อดทนไปก่อน"
ฉันก็คิดแบบนั้น ถึงจะโกรธมากๆแต่คงไม่ไปทะเลาะกับเขาหรอก
