20
เจ็บตรงไหน
'ลูกสาวคุณพ่อหายไปครับ... แบบนี้คือเรื่องปกติ?'
(อืม... เดมี่ยังเด็กจริงๆ ถึงจะอายุยี่สิบสองแล้วลูกคนนี้เหมือนเด็กสิบขวบ สมาธิสั้น ไม่สนใจอะไร และไม่รู้ด้วยซ้ำว่าโลกภายนอกน่ากลัวแค่ไหน ฝากดูแลด้วยล่ะคุณเฉิน)
'... แต่ผมไม่แน่ใจว่าเธอโกรธผมรึเปล่า ควรรับมือกับเธอยังไงครับ'
(ถ้าโกรธ ก็โกรธง่ายหายเร็ว วิธีเอาใจไม่ยากหรอก เดมี่จะรู้สึกถึงคุณค่าทางใจมากกว่าอะไรทั้งนั้น ซื้อของที่ชอบให้ อนุญาตให้กินเค้กเด็กคนนี้ก็ดีใจแล้ว)
'...'
(บางอย่างถึงเดมี่จะซื้อเองได้ แต่เธอไม่ดีใจเท่ากับการที่ได้เป็นผู้รับ ง่ายๆชอบได้รับความรักจากคนอื่น ชอบถูกเอาใจ)
เดมี่บอกจะกลับมา เฉินเลยนั่งทบทวนสิ่งที่พ่อตาพูดหลังจากที่วางสายจากเธอ เพราะก่อนหน้านี้เขาได้โทรไปรบกวนท่าน เรื่องนั้นมันจริง... เมื่อเขาเอ่ยถึงเค้กและสตรอว์เบอร์รี ยัยเด็กหวานเจี๊ยบคนนั้นรีบทิ้งทุกอย่างกลับมาทันทีทั้งที่ตั้งใจหนีออกไปแท
